به گزارش آناج، قربان جبرائیل رئیس اتحادیه نویسندگان «قلم» جمهوری آذربایجان با انتشار مقالهای در سایت «تضادلار» و یادآوری بخشی از حمایتهای سیاسی تهران از باکو و خدمات ایران به جمهوری آذربایجان در طول سه دهه استقلال این کشور، نوشت:
یک کشور برای دیگری چه کاری باید بکند که در فهرست دوستان تا ابد بماند؟ جمهوری اسلامی ایران از همان روز نخست تجاوز ارامنه، حق جمهوری آذربایجان درباره قرهباغ را به رسمیت شناخته و حمایت کرده است.
در تشریح علل تأمل و درنگ ایران در روزهای نخست عملیات نظامی جمهوری آذربایجان برای آزادسازی نواحی اشغالی و قرهباغ باید در نظر گرفت که اولاً، مأموریت حسن نیت جمهوری اسلامی با مقاومت کسانی مواجه شده است که چشم دیدنش را ندارند و در پویش بهتان و افترا به ایران یاوهها و دروغهایی از قبیل ارسال سلاح به ارامنه، انتقال نیروهای پ.ک.ک. را منتشر میکنند. یادآوری کنیم که پنج، شش ماه قبل، همین گلآلود کنندگان آب، در رسانههایشان موضوع ساخت پل بر روی رود ارس را برای ارتباط با ارمنستان در دستور کار قرار داده بودند. سفارت ایران فوراً روشنگری کرد که این کارها بر اساس توافقنامه امضاءشده میان تهران و باکو در سال ۲۰۱۶ در خصوص سد و نیروگاه «خداآفرین» و «قیز قلعهسی» انجام شده است. کسانی که اهمیت و ماهیت راهبردی همان توافقنامه را درک نمیکردند، آن را به عنوان «همکاری با دشمن» قلمداد و اتهامات متنوعی را مطرح میکردند.
ثانیاً، همکاران ایرانیام در گفتگوهای تلفنی با من تأکید میکردند که حکومت ما چنین تصور میکرد که این عملیات نیز مشابه ضدحملههای قبلی است و با خواست آمریکا و فرانسه و اسراییل طی سه، چهار روز متوقف خواهد شد و ما نمیخواستیم خود را سبک کنیم.
ثالثاً، همسایه جنوبی ما تنها مملکتی است که سالهاست در مقابل فشارهای بیرحمانه ژاندارم دنیا سر خم نکرده است و هدف انواع و اقسام فشارهای غیرقانونی قرار دارد و حتی کشورهایی که میخواهند با ایران رابطه تجاری داشته باشند، مجازات میشوند. ارمنستان که در مقابل سربازان ما تاب مقاومت ندارد، قصد دارد پای کشورهای ثالث را نیز وارد این جنگ کند. درست به علت وجود همین شرایط، موضع بیطرفانه ایران را که در مقابل دسیسهها احتیاط میکرد، قابلفهم است.
رابعاً، ایران به خاطر امتناع حاکمیت ائلچیبیگ از پذیرش کمک ایران که از همان روز نخست بحران قرهباغ پیشنهاد کرده بود، رنجیده به نظر میرسد. بخصوص که بر این باورند که این حرکت بر اثر دیکته غرب بوده است.
خامساً و مهمتر از همه اینکه، ایران بهرغم تمامی قهر و آشتیها و تعارضات و درنگها، بهطور دائم در کنار جمهوری آذربایجان و پشتیبانش بوده است. از روزهای نخست، استقلال ما را به رسمیت شناخته و در سازمانهای بانفوذ بینالمللی از حقوق ما دفاع کرده و بارها خواستار خروج نیروهای اشغالگر از اراضی ما شده است. ایران برای آوارگان ما راه باز کرد و برای کمک به اقشار ضعیف جامعه، در باکو و سایر شهرها شعبات کمیته امداد امام خمینی را دایر کرد. ما چگونه میتوانیم حرکت هم تبارانمان را که در آن سوی ارس جمع میشوند و برای پیروزی سربازانمان شادی میکنند، فراموش کنیم؟ وقتی در روز ۲۰ اکتبر خبر آزادی زنگیلان منتشر شد، شبکههای تلویزیونی مصاحبههای زنگیلانیهایی را منتشر کردند که ۲۷ سال قبل با ترک خانه و کاشانهشان، از رود ارس عبور کرده، ۴۵ تا ۵۰ روز را در آنجا اسکان یافتهاند. تنها کافی است توجه شود که اگر در ۲۷ و ۲۸ اکتبر ۱۹۹۳ تهران مرز را باز نمیکرد، دومین نسلکشی خوجالی در زنگیلان محاصره شده روی میداد.
درست است، همانند رسانههای جمهوری آذربایجان، در رسانههای ایران نیز موضع یکسانی در قبال جمهوری آذربایجان وجود ندارد و موارد متناقضی در روزنامههای نزدیک به گروههای مختلف وجود دارد. وقتی در اینجا، از زیانی که روابط اقتصادی با ارمنستان به همبستگی اسلامی میزند، گلایه میکنیم، در آنجا هم از روابط ما با اسراییل شکوه میکنند. این نیز نشانه دموکراسی و تکثرگرایی فکری است. این موارد، نگرانیهای کوچک میان دو برادر است و اصلاً بر سیاست دولتی تأثیر نمیگذارد. مدتی قبل، جناب رئیسجمهوری الهام علیاف، سخنان جسورانهای درباره غیرممکن بودن استفاده از جمهوری آذربایجان به عنوان سکویی علیه ایران بیان کرده بود.
از هفته دوم جنگ وطنی، حسن روحانی، رئیسجمهوری ایران، دکتر علی اکبر ولایتی، مشاور روابط بینالمللی رهبر معظم، محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه، محمود واعظی رئیس دفتر ریاست جمهوری، سید عباس عراقچی معاون وزیر امور خارجه، ابوذر ابراهیمی ترکمان رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، ژنرال محسن رضایی و فرماندهان عالیرتبه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، سید کاظم موسوی، برخی نمایندگان مجلس، سعید خطیب زاده سخنگوی وزارت خارجه، کارشناسان سیاسی نظیر میرزا رسول اسماعیلزاده و سفیر عباس موسوی، با ابراز نگرانی درباره وخامت اوضاع در جبهه، بر ضرورت تأمین صلح در منطقه تأکید کردهاند و ضمن اعلام آمادگی برای ارائه هرگونه کمک، تأکید کردهاند که قرهباغ بخشی جداییناپذیر از جمهوری آذربایجان است.
پزشکان ایرانی با فداکاری اعلام کردهاند که برای رفتن به جبهه و کمک بیمزد آمادهاند. جمهوری اسلامی موشکباران گنجه و ترتر و بردع را به شدت محکوم کرده است. علمای برجسته دین، آیتالله مکارم شیرازی، آیتالله نوری همدانی، آیتالله علیرضا اعرافی، دانشگاه جامعه المصطفی و حتی تحت تأثیر آن آیتاللهالعظمی سید محمد سعید الطباطبایی الحکیم، از رهبران دینی عراق، ضمن تسلیت شهادت شهدایمان از آزادی قرهباغ در سایه مقاومت شجاعانه ارتشمان حمایت کردهاند.
رئیس اتحادیه نویسندگان قلم با ذکر جملات رهبر معظم انقلاب اسلامی در خصوص ضرورت بازپس داده شدن اراضی اشغالی جمهوری آذربایجان، افزود: حجتالاسلام سید علیاکبر اجاق نژاد، نماینده رهبر عالی جمهوری اسلامی ایران در کشورمان نیز تأکید کرده است که ملتهای ایران و جمهوری آذربایجان در درگیریهای اخیر قرهباغ کنار همدیگر هستند و کشتهشدگان در این راه شهید هستند.
قربان جبرائیل با ذکر جملاتی از بیانیه چهار امامجمعه مناطق آذری نشین ایران که نمایندگان رهبر در این مناطق هستند، ادامه داد: نیازی به توضیح این مطلب نیست که جایگاه امضاء کنندگان این بیانیه در نظر مردم ایران و مسلمانان دنیا چه اهمیتی دارد و نهایتاً اینکه رهبر معظم در روز سوم نوامبر موضع صریح و قاطع خود را بیان و تأکید کرده است که ارمنستان باید تمامی این اراضی را به جمهوری آذربایجان بازگرداند و مرزهای شناختهشده بینالمللی رعایت شوند. مقامات دولتیمان همواره این موضع ایران درباره قرهباغ را عالی ارزیابی کردهاند. پس از همان اظهارات، خلف خلفاف، معاون وزیر خارجه به عباس موسوی، سفیر ایران تلفن و تشکر کرده است و حکمت حاجیاف، مدیر شعبه امور سیاسی در ریاست جمهوری بر اهمیت روابط دوستانه و برادرانه دو کشور همسایه تأکید کرده است.
رئیس اتحادیه نویسندگان «قلم» جمهوری آذربایجان در پایان نوشت: درباره حمایت ایران از حقوقمان، موارد زیادی را میتوان فهرست کرد؛ اما اطمینان دارم که نوشتن این فهرست طولانی، غیر از سایرین، سردبیران سایت و روزنامه را ناراضی خواهد کرد؛ یعنی، یک کشور برای دیگری چه کاری باید بکند که در فهرست دوستانش تا ابد بماند؟ بارها تعلق جداییناپذیر قرهباغ به کشورمان را اعلام کردهاند. بیفایده بودن مذاکرات و بازگرداندن این اراضی به آذربایجان صرفاً از طریق جنگ را خوب میدانند. همینطور این را که ارمنستان نه فقط مسئله ما بلکه مسئله کل منطقه است، خوب میدانند.
انتهای پیام/
ایشون این محکومیت ها رو دونه دونه از کجا آورده من به شخصه موندم!! این چه تحلیل هست واقعا!!