به گزارش خبرنگار سرویس ورزشی پایگاه اطلاعرسانی آناج، تراکتور در شبی که از حضور هوادارانش محروم بود، آخرین بازی خانگی فصل خود در چارچوب هفته بیستونهم لیگ برتر فوتبال را با یک پیروزی پرگل پشت سر گذاشت و موفق شد با نتیجه سه بر یک از سد ملوان بندرانزلی عبور کرده و میهمانش را با شکست بدرقه کند.
این پیروزی درحالی به دست آمد که در طی روزهای اخیر حرفوحدیثهای زیادی درباره محرومیت عجیب و غریب تیتیها وجود داشت و پاسخی قانع کننده برای این سوال که چرا تماشاگران یک تیم به خاطر اعتراض به بازیکنان و اعضای تیم خود باید محروم شوند، وجود ندارد.
اما موضوع مهم که در پشت این برد مانده و درحال سپرده شدن به باد فراموشی است، بحث واگذاری مالکیت باشگاه تراکتور به عنوان یک مطالبه عمومی است. میگویند با یک گل بهار نمیشود و برد شب گذشته که در یک بازی تقریباً تشریفاتی رقم خورد نباید ضامن تداوم مالکیت فعلی در این مجموعه باشد.
از قدیم گفتهاند آدم عاقل از یک سوراخ دو بار گزیده نمیشود و شاید این بهترین تعبیر برای توصیف شرایط فعلی تراکتور و حال و روز هواداران این تیم باشد؛ مالکیتی که نشان داده به هیچ صراطی مستقیم نیست و از اشتباهات مکرری که در طی این سالها داشته، درس هم نگرفته است.
اگر الان اکثریت هواداران تراکتور پای خود را در یک کفش کرده و به دنبال سلب مالکیت تیم محبوبشان از محمدرضا زنوزی هستند، این مطالبه نتیجه تجربه اعتماد اشتباهی است که دو سال قبل در جریان لیگ بیستویکم شد و اکنون اعتماد دوباره به منزله اشتباه دوباره خواهد بود.
محمدرضا زنوزی با مالکیت خصوصی در این ۶ سال امتحان خود را با کارنامه مردودی پس داد و ماحصل حضور این مالک متمول و خودکامه در راس باشگاه تراکتور یک جام و هزار زهر بوده با ناکامیهای مکرر، سرخوردگی هواداران و نارضایتی عمومی از وضعیت این تیم.
کسی که در واکنش به اعتراضهای هواداران تراکتور فراخوان مجازی برای فروش سهام این باشگاه منتشر کرد اما هیچ اقدام رسمی برای این منظور انجام نداد و حتی در ادعایی عجیب مدعی شد که دوست دارد این تیم را رها کرده و برای ادامه دادن به تیمداری به شهر مشهد برود.
حتی اگر این ابراز تمایل از روی دلسردی یا تهدید مطرح شده باشد، به هیچ عنوان پذیرفتنی نیست و عدم صلاحیت این مالک برای ادامه کار در تراکتور را اثبات میکند، فلذا لازم و ضروری است تا مسئولان استانی با قید فوریت رسیدگی به وضعیت مالکیت این تیم را در دستور کار قرار داده و گزینههای جایگزینی را بررسی نمایند.
هیچ شکی نیست که تراکتور به عنوان یک تیم مردمی از نظر جامعه طرفداری، پتانسیل و ظرفیتها و همچنین تاثیرپذیری اجتماعی در نگاهی واقعبینانه سطحی حداقل برابر با دو تیم پرهوادار پایتخت داشته و با تمام تبعیضهایی که بین این دو تیم و سایر تیمهای فوتبال کشور وجود دارد، انتظار این است که بایستی بین این سه تیم توجهات متناسب باشد.
تجربه این سالها نشان داد که مالکیت خصوصی در تراکتور پاسخگو نیست و تعیین مالکیت مشابه با سرخابیها میتواند بهترین راهکار برای آینده این تیم باشد تا تیم محبوب فوتبال آذربایجان در فضایی عادلانه و برابر با دو تیم پایتختنشین در صحنه فوتبال کشور به رقابت بپردازد.
انتهای خبر/