به گزارش خبرنگار سرویس ورزشی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، وزنهبرداری بانوان از رشتههای نوپا در ورزش کشور است. این رشته در استان آذربایجانشرقی از حدود 6 سال گذشته راهاندازی شده و هر چند به شکل بسیار محدود اما توانسته ورزشکاران علاقمندی را جذب کند.
تینا یاری، ساناز سعدیزاده و ستایش خطیبی، سه دختر دهه هشتادی و خوشآتیه وزنهبرداری تبریز هستند که طی این سالها از یک مسیر اصولی و با اراده آهنین گام در این عرصه گذاشته و پله به پله در مسیر پیشرفت قدم برمیدارند.
ورزشکاران 17 و 18 ساله که از رده سنی نوجوانان عناوین متعددی را در رقابتهای قهرمانی کشور کسب کردهاند و آخرین مبارزه آنها با پولاد سرد در یک رقابت ملی مربوط به مسابقات اردیبهشت ماه در همدان میشود که با کسب 5 مدال رنگارنگ همراه شد.
دختران آهنی تبریز پس از درخشش در مسابقات قهرمانی کشور همراه با مربی خود خانم «نیاز خطیبی» میهمان تحریریه خبری آناج شده و از سیر تا پیاز حضورشان در این ورزش، مشکلات و دغدغهها و همچنین رویاها و آرزوهای خود گفتند.
آنچه در ادامه میآید بخش اول این گفتگو است:
نحوه ورود به دنیای وزنهبرداری
آناج: شاید برای مخاطبان ما جالب باشد که بدانند چگونه با ورزش وزنهبرداری آشنا شدید و این ورزش را آغاز کردید؟
ساناز سعدیزاده:پدرم کشتیگیر بود و در حد استانی و کشوری فعالیت کرده است و با وجود علاقه زیادی که به این ورزش داشت اما از خانواده اجازه ندادند که مسیرش را ادامه دهد و به همین دلیل همیشه ما را تشویق میکند که دنبال علایقمان برویم. من و خواهرم ورزشهای زیادی را امتحان کردیم. والیبال، هندبال و در ادامه کبدی که در این رشته وزن ما برای رده سنی نونهالان خیلی بالا بود. در ورزش کبدی یکی از مربیان به ما گفت که باید وزنمان را کاهش دهیم.
من درشت هیکل بودم و وزنم حتی بیشتر از رده سنی بزرگسالان بود. این خانم میگفت که استایل بدنی ما مناسب وزنهبرداری است و پیشنهاد کرد که تغییر رشته بدهیم. در آن زمان وزنهبرداری در بخش بانوان به تازگی راهاندازی شده بود و در تبریز نیز در باغشمال وجود داشت. زمانی که به وزنهبرداری آمدم و میله آهنی را لمس کردم فهمیدم که میخواهم ادامه دهم. این چنین شد که با وزنهبرداری آشنا شدم و الان ۵ سال است که در این رشته ورزشی فعالیت میکنم.
تینا یاری: من قبل از وزنهبرداری فعالیتی در هیچ رشته ورزشی نداشتم ولی بهخاطر چابکیام مشتاق بودم که در این عرصه کار کنم. خوشبختانه در مدرسه ما استعدادیابی کردند که من و ۴ نفر دیگر برای وزنهبرداری انتخاب شدیم. در بین این پنج نفر فقط من پیگیر شده و وارد این ورزش شدم. مرا به یک باشگاه معرفی کردند که پس از چند جلسه تمرین علاقمند شدم و ادامه دادم.
ستایش خطیبی: خانواده من ورزش دوست هستند و حتی پدرم در دوران جوانی وزنهبرداری کار کرده و شناخت نسبی نسبت به این ورزش داشتم. با این حال، در ابتدا یک شناگر بودم که در حین تمرینات استعدادیابی کردند و عملکرد خوبم در آزمونها و تشویق پدرم باعث شد تا در ادامه به وزنهبرداری روی بیاورم.
مربی: چند ماه پس از استعدادیابی و انتخاب ورزشکاران مسابقات کشوری برگزار شد و ورزشکاران منتخب ما فقط با یک دوره کوتاه آموزشی که اختصاص به تکنیکها و فنون وزنهبرداری داشت، عازم مسابقات شدند. در آن زمان مرحوم آقای قلندری تکنیکهای مهار وزنه را به بچهها آموزش دادند و وزنهبرداران ما فقط با این آموخته و بدون آمادهسازی خاصی در این مسابقات شرکت کردند. هرچند این حضور به صورت مبتدی بود لیکن استارت خوبی برای شروع این ورزش در بخش بانوان شد.
دست پُر در میادین کشوری
آناج: تاکنون چه افتخارات و مقامهایی را کسب کردهاید؟
ساناز سعدیزاده: اولین مسابقه من رقابتهای کشوری خرمآباد بود که توانستم سه مدال طلا کسب کنم. سپس در رقابتهای رده سنی جوانان و بزرگسالان که در یکضرب برنز گرفتم. در مسابقات اردبیل طلای یک ضرب و نقره مجموع را به دست آوردم و در همدان که مسابقات قهرمانی جوانان کشور برگزار شد، طلای یک ضرب و برنز مجموع را کسب کردم.
تینا یاری: من برای نخستین بار در قالب تیم استان در مسابقات قهرمانی کشور به میزبانی سنندج شرکت کردم که با وجود عدم کسب مقام به عنوان تکنیکیترین وزنهبردار انتخاب شدم. در ادامه در رقابتهای کشوری خرمآباد، سه مدال برنز و در رقابتهای جوانان و بزرگسالان کشور یک مدال طلا و دو نقره و در مسابقات نوجوانان و جوانان سه مدال طلا کسب کردم. در مسابقات همدان نیز دو مدال نقره و یک برنز حاصل کار من بود و از نظر امتیازی نیز در رده هشتم این مسابقات قرار گرفتم.
ستایش خطیبی: من تاکنون چهار مدال در رقابتهای قهرمانی کشور کسب کردهام که شامل سه مدال برنز در مسابقات خرمآباد و یک مدال نقره در مسابقات همدان در رده سنی جوانان میشود.
وزنهبرداری اراده پولادین میخواهد
آناج: اگر بخواهید توصیفی از رشته وزنهبرداری داشته باشید، این ورزش را چگونه وصف میکنید؟ ورزشی که با توجه به قدرتی بودن آن مردانه به نظر میآید و در تضاد با روحیه لطیف و ظریف زنان است.
ساناز سعدیزاده: درست است که وزنهبرداری یک ورزش قدرتی محسوب میشود اما اگر سرعت و تکنیک چاشنی کار نباشد، مهار وزنه کار بسیار سختی است. یعنی هر چقدر قدرت بیشتری داشته باشید، بدون سرعت و تکنیک مهار وزنه دشوار است. از نظر روحیات نیز با اینکه روحیه بانوان ظریف و لطیف است اما این روحیات فرد به فرد متفاوت بوده و برای وزنهبرداری اراده قوی میطلبد. به نظرم اراده مهمترین اصل است.
تینا یاری: اگر بگوییم وزنهبرداری رشته مردانه است و مناسب زنان نیست، درست نیست. در عصر حاضر بانوان نقش مهمی در اجتماع دارند و خانهنشینی برای آنان از جهات روحی و روانی آسیبهای زیادی دارد. ما در جامعهای زندگی میکنیم که باید تلاش کنیم تا به موفقیت برسیم. حضور در اماکن ورزشی از این منظر در روحیه زنان و بانوان تاثیر بسزایی دارد. بهطورکلی، حضور در یک باشگاه ورزشی برای یک خانم روحیهبخش بوده و کمبودهای روحی او را ترمیم میکند. باشگاه ورزشی کارکرد یک مسکن، مکان تفریح و در عین حال هدفساز و آیندهساز را دارد.
ستایش خطیبی: از نظر من وقتی از ظرافت صحبت میکنیم، با اینکه وزنهبرداری رشته قدرتی است و حرکات یکضرب و دو ضرب متفاوت بوده و به وضعیت جسمانی بستگی دارد، اما در مجموع از نظر تکنیکی بانوان عملکرد بهتری نسبت به آقایان دارند.
مربی باید با روحیات ورزشکار آشنایی کامل داشته باشد
آناج: وزنهبرداری جزو ورزشهای پرخطر در دسته تمرین با وزنه است. ورزشی که اشتباهات و بدشانسیها در آن آسیبهای جسمانی جبرانناپذیری هم به دنبال دارد، آیا این خطرات موجب نشده که ترس و دلهرهای از این بابت داشته باشید؟
مربی: صدمات بدنی در این ورزش بیشتر به تکنیکی که به کار گرفته میشود، ارتباط پیدا میکند. اگر وزنهبرداری تکنیک مناسبی نداشته باشد قطعاً آسیب خواهد دید. از سویی، مسائل روحی و روانی نیز دخیل است. به عنوان مثال، وقتی یک وزنهبردار از نظر روحی شرایط مساعدی نداشته باشد تمرین با وزنههای سنگین میتواند آسیبزا باشد. ما مربیان سعی میکنیم تا در تمرینات ساز و کار انتخاب وزنه را بر اساس روحیه ورزشکاران تنظیم کنیم تا خدایی ناکرده دچار مصدومیت نشوند.
در این رشته مربی باید با روحیات ورزشکار آشنایی کامل داشته باشد. همچنین در صورت آسیب بایستی متدی انتخاب شود که ناحیه آسیبدیده را ترمیم و جبران کند. نحوه بازتوانی جسمی پس از مصدومیت اهمیت زیادی دارد و عدم شناخت و آگاهی در این زمینه میتواند عمر ورزشی یک ورزشکار را کاهش داده یا حتی به پایان برساند.
میگفتند آخر این ورزش ویلچر است!
آناج: واکنش خانواده و اطرافیانتان نسبت به حضور در ورزش وزنهبرداری چطور بوده، آیا برای فعالیت در این رشته ورزشی با مخالفت روبهرو شدهاید؟
ساناز سعدیزاده: با توجه به اینکه پدرم یک ورزشکار بود با آگاهی و تحقیق این رشته را انتخاب کردم. افتادگی رحم و مثانه از آسیبهای شایع در این ورزش در زنان است که با علاقه و شناخت این مشکلات را به جان خریدهایم. البته این آسیبها ناشی از عدم استفاده از تکنیک مناسب است که میتوان پیشگیری کرد. خوشبختانه خانواده من مخالفتی نداشتند و از این بابت راحت بودم.
تینا یاری: متاسفانه طایفه ما با حضورم در این ورزش ساز مخالف میزدند و هر کسی از آشنایان و خویشاوندان متوجه میشد که من پا به این عرصه گذاشتهام سعی میکردند تا منصرفم کنند. حرف و حدیثهای زیادی میشنیدم که میگفتند آخر وزنهبرداری ویلچر و فلان است مخصوصاً در اوایل فعالیتم که نتوانستم در مسابقات عنوان خاصی به دست بیاورم و با این صحبتها انرژی منفی میفرستادند. خدا را شکر به مرور زمان و پس از اینکه موفق به کسب مقام شدم، این فشارها کاهش یافت و درحال حاضر مرا به عنوان یک وزنهبردار پذیرفتهاند.
ستایش خطیبی: در خانواده ما همانطور که گفتم پدرم در این رشته فعالیت کرده است و مادرم نیز به عنوان مربی کار میکند. نه تنها مخالفتی وجود نداشته که بلکه تشویق هم کردهاند.
وقتی پای عشق و علاقه در میان باشد…
آناج: وزنهبرداری تمرینات طاقتفرسایی هم دارد که تحمل این تمرینات با رنج و سختی همراه است. در مورد نحوه تمریناتتان صحبت کنید و اینکه اذیت یا خسته نمیشوید؟
ساناز سعدیزاده: وقتی پای علاقه در میان باشد اذیت و خسته شدن مسائل پیشوپا افتادهای به نظر میآید. تمرینات این ورزش نسبت به بازه زمانی مسابقات از نظر قدرتی و سرعتی بودن و همچنین شدت آن متغیر است. با نزدیک شدن به مسابقات تمرینات به صورت سرعتی انجام میپذیرد اما در شرایط عادی برای حفظ آمادگی قدرتی کار میکنیم.
سالنی که در حال حاضر استفاده میکنیم محیط بسیار خوبی دارد و از تجهیزات مناسبی هم برخوردار است. این سالن از طرف هیات وزنهبرداری در اختیار ورزشکاران قرار گرفته است. درباره جلسات تمرین باید بگویم که چون الان درگیر تحصیل و مدرسه هستیم، روزانه در یک نوبت تمرین میکنیم.
در تمرینات علاوه بر حرکات یک ضرب و دو ضرب حرکات مکمل نیز انجام میدهیم تا ضعفها را برطرف کنیم. مثلاً شاید در حرکت دو ضرب روی قیچی بیشتر کار کنیم. همچنین بدنسازیهای مخصوصی کار میکنیم که از نظر قدرتی مکمل وزنهبرداری هستند.
ستایش خطیبی: تمرینات متصل به مسابقات فشردهتر بوده و در دو نوبت صبحگاهی و عصرگاهی انجام میگیرد که در نوبت صبح به بدنسازی اختصاص دارد و در نوبت بعد از ظهر و عصر روی تکنیکهای وزنهبرداری متمرکز میشود. میزان تمرینات بستگی به مسابقات دارد که توسط مربیان برنامهریزی میشود.
هر چی مامان بپزه!
آناج: در مورد تغذیه چطور، ورزشهای قدرتی نیاز به رژیم غذایی خاصی دارند که هزینهبر است.
مربی: در اوایل توجهی به تغذیه ورزشکاران نشده بود اما از زمانی که من عهدهدار مسئولیت هدایت وزنهبرداران شدهام، سعی کردهام تا مشکلی از این بابت وجود نداشته باشد. حتی با یک کلیک هماهنگ کردهایم تا آزمایشات جسمانی مستمری داشته باشیم و در بخش مردان نیز این امکان را فراهم کردهایم. جالب این است که تغذیه ورزشکاران ما ساده بوده و فقط مکملهایی را برای جبران وضعیت جسمانی در اختیارشان قرار میدهیم. البته خانم سعدیزاده شخصا مکملهای خود را تهیه میکنند ولی تلاش میکنیم که در صورت بروز کاستی بتوانیم جبران کنیم.
ساناز سعدیزاده: تغذیه؟ هر چی مامان بپزه {میخندد}. من رونی کلمن هستم و هر غذایی که مادرم بپزد را میخورم.
آناج: از مشکلات و دغدغههایتان در این ورزش هم بگویید.
ساناز سعدیزاده: خوشبختانه اسپانسر هیات وزنهبرداری به خوبی از این ورزش حمایت میکنند و کمبود خاصی نداریم. شاید بزرگترین دغدغه ما ورزشکاران تست دوپینگ باشد که در یکی دو سال اخیر سختگیریهای زیادی میشود. ما همیشه مکملهای خود را از مراکز معتبر و مجاز بهداشتی تهیه میکنیم.
تینا یاری: وزنهبرداری ورزش بسیار سنگینی است و دوام آوردن در این رشته کار هر ورزشکاری نیست. این رشته سختیهای زیادی نسبت به سایر رشتهها دارد که تحمل کردن آن حد و حدودی ماورای علاقه را میخواهد و نیاز به همت و اراده پولادین دارد.
عُقده شیرین برای حمایت از وزنهبرداری!
مربی: حمایت همسرم آقای خطیبی از وزنهبرداری دلیل بسیار خاصی دارد که در نوع خود جالب است. آقای خطیبی زمانی که در این رشته فعالیت میکردند به خاطر یک اتفاق خندهدار! از مسابقات کنار گذاشته شدند و این اتفاق به یک عُقده برای او تبدیل شده است. او میگوید تا هر زمانی که عمر دارد از این ورزش و ورزشکاران حمایت خواهد کرد.
وزنهبرداری رشته هزینهبری است و ما میبینیم که در برخی استانها حتی در این رشته مربیان تغذیه دارند و با برنامه غذایی تمرین میکنند که قطعاً در آموزش و آمادهسازی ورزشکاران تفاوت ایجاد میکند. اینکه ورزشکاران ما بدون برخورداری از این حمایتها توانستهاند مقام بیاوردند، شاهکار است. هیات وزنهبرداری تلاش زیادی انجام میدهد تا مشکلات مالی را برطرف کند و حتی از آقای زنوزی هم درخواست کمک کردیم اما ایشان در یک رشته و در یک تیم فوتبال ماندهاند! متاسفانه از نظر مالی مشکلات زیادی در این ورزش وجود دارد.
بخش دوم و پایانی این مصاحبه متعاقباً منتشر میشود…
انتهای خبر/