رامین نظامیخواه در گفتگو با آناج، اظهارداشت: از سری سوالاتی که در موضوع حمله رژیمصهیونیستی به کنسولگری ایران در سوریه میتوان به آن پرداخت، روبه رو شدن با موجی از هیجانات انقلابی و ملی بود که نمود آن همان مطالبه انتقام است.
وی گفت: سوال نخست این است که چرا ما نمیتوانیم این موج هیجانی را در موضوعاتی مانند فلسطین و مقاومت و مباحث بالاتر از آن فراگیر کنیم و به طور عمومی از استفاده کنیم و یا به تعبیر دیگر چرا این جریان هیجانی را نمیتوان به جریان عقلایی تبدیل کرد؟
نظامیخواه خاطرنشان کرد: تصویری که در این حادثه واکنشهای زیادی داشت، تصویر پرچم جمهوری اسلام که در محوطه ساختمان مخروبه، گرد و خاک بر روی آن نشسته بود.
وی افزود: در آن لحظات اولیه کارهای زیادی برای این موضوع گ انجام شد ولی بیشتر کارها در موج هیجانی دیده میشد؛ هرچند نکات مثبتی نیز داشت و برای اولینبار مباحث انقلابی و نظامی در کنار موضوعات میهندوستی و ایرانی بودن قرار گرفت.
این فعال رسانهای ادامه داد: بهنظرم م ما نتوانستهایم همچنان در موضع دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی یا بالاتر از آن در مسائل منطقهای با منافع ملی و موضوعات ملیگرایانه پیوند دهیم. دغدغه ما این است که مسئله را اجتماعیتر و فراگیرتر شود.
نظامیخواه اذعان کرد: شاید در تفکر بسیاری مردم از گذشته تا به حال این ابهام وجود دارد و دشمن نیز از سطوح مختلف همیشه به این دامن زده است که سیاست های منطقهای جمهوری اسلامی سوداجویی برای توسعه نگاه ایدئولوژیکاش است و در تعارض با منافع ملی قرار دارد.
وی ابرازداشت: ما هیچ وقت نتوانستیم نقطه مشترک منافع ملی را با سیاستهای منطقهای، تصویر و تبیین کنیم شاید یک تلاقی نقطه مثبتی باشد تا بتوانیم به این سمت برویم.
نظامیخواه تصریح کرد: درواقع با دیدگاههایی که وجود دارد با موضوعات انتقام سریع، مشهود و قابل ذکر و… این دیدگاهها، واکنشهای هیجانی است و همیشه عمر هیجانات کوتاه است و در تکنیکهای رسانهای هیجانات را معمولا در لحظات پایانی یا در اول موضوعات از هیجان استفاده می شود که اگر در اول موضوع استفاده شود هدف این است که آن را به یک عقلانیت و کنش تبدیل کنند.
وی تاکید کرد: ما باید هیجان تولید شده بعد از حادثه تروریستی رابه یک نقطه تبدیل کنیم تا بتوانیم با این ابزار به جریان فکری نفرات اضافه کنیم یعنی هم فکر اضافه کنیم. در موضوعی که در ذکر شد چه کارهایی میتوان انجام داد؟
وی با بیان اینکه مطالبه انتقام خشابگذاری دستگاههای نظامی است، گفت: اگر پشتوانه اجتماعی داشته باشیم طبیعی است که نهادهای نظامی یا دستگاههای تصمیم بگیر، به واسطه این پشتوانه می تواند هر کنش انتقام جویانهای را انجام بدهد و اگر حمایتی نباشد ناخودآگاه عقب مینشیند و این قابل انکار نیست و هنگامی که مردم به سمت و سوی غربگرایی رغبت پیدا کردهاند.
این فعال رسانهای ادامه داد: موضع ما هم در میدان تضعیف شده است و بالعکس در مقاطعی که مردم در جریان های انقلابی همراه بودهاند به واسطه این پشتیبانی مردمی، در میدان هم دستمان باز بوده است ولی لازم است که بینش و تحلیلهای واقعبینانه وحقیقی را داشته باشیم.
وی یادآور شد: یکی دیگر از سطح تحلیلها این است که هم حرکت اسرائیل و هم حرکات مقاومت را براساس استراژیهای خود تحلیل بکنیم و اسرائیل در کلیت جریان استکباری، استراژی مشخص هزار ضربه چاقو که در سالهای اخیر نیز مانور زیادی داده شده است این حمله نظامی به کنسولگری ایران نیز یکی از ضربات چاقو است که قابل فهم است.
نظامیخواه اذعان داشت: اگر استراژِی مقاومت را بخواهیم باید بدانیم که مقاومت فعال هیچ وقت هیجانی عمل نکرده است. ما باید در فضای رسانهای تلاش کنیم هیجانی که بعد ازاین حادثه اتفاق افتاده یا موضوعات مشابه، یک جریان فکری که لازم است تا مردم نیز با آن همراه باشند آن را غنابخشی کنیم.
انتهای خبر /