به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، شهید والامقام، بسیجی شهید داود رضازاده آذری به تاریخ ولادت یکم اسفند ۱۳۳۴ در تبریز و شهادت شانزدهم اردیبهشت ۱۳۶۶ در شلمچه، در وصیت خود چنین مینویسد:
وصیت من به همه دوستان و آشنایان، به دوستانم در بسیج و دوستانم در کارخانه این است که حسین زمان را تنها نگذارید. چراکه کسانی در عاشورا، حسین را تنها گذاشتند و شرمنده دنیا و آخرت شدند. این فرصت نصیب شما شده، فرصت را غنیمت شمرده و امام را در عمل و نه در حرف یاری کنید تا خدا شما را یاری کند.
نمیدانم چگونه در برابر حرمت بزرگ مرد تاریخ، امام امت و مردانه ایستادن او و شاگردان خلفش سخن بگویم، همانان که مردانه و جاودانه و خداپسندانه با نثار خون خود از اسلام و قرآن و امام و ناموس مسلمین دفاع کردند. در مورد احساس عاجزانهام در برابر این خونهای پاک و صبر خانوادههایشان، تنها چند کلمهای که نمیتواند حق را ادا کند، عرض میکنم.
خواب بس است، غفلت بس است. دیگر باید بیدار شویم. تا کی خداوند به ما رحم کند و ما ناسپاسی کنیم؟ مگر ما نبودیم که ما آرزوی عاشورای کربلا را داشتیم. امروز عاشورای دیگر و ایران کربلایی دیگر است.
مردم حرکت کنید تا کربلای امام حسین را زیارت کنید. مگر نه این است که کربلا رفتن خون میخواهد؟ مگر نه این است که ما شیعه امام علی علیهالسلام هستیم؟ مارا چه شده که از دینمان غافل شدهایم. چرا امام زمان عجلاللهتعالیفرجهالشریف ظهور نمیفرمایند؟ چرا چشمان گناهکار ما به جمال مبارکش روشن نمیشود؟ به اعتقاد من فقط عمل ما باعث این مطلب است.
فراموش نکنید فرمایش امام امت را، که فرمود سعادت را آنها تحصیلکردهاند که شتافتند. و سفارش دیگه برای دوستان و آشنایان دارم و آن این است که به بچههای یتیم و بیسرپرست خدمت و محبت کنید. که رضای خداوند متعال را موجب میشود. دیگر عرضی ندارم عزیزم، مرا ببخشید. امام و انقلاب و هم شما را به خدای بزرگ میسپارم. دیدار در قیامت.”