به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، انتخابات در نظامهای سیاسی دنیای امروز یکی از اساسیترین مسیرها و بسترهای مشارکت مردم در تعیین سرنوشت سیاسی و حاکمیتی آنان است و بر همین اساس نیز میزان مشارکت در انتخابات را نشانه قوت و ضعف مقبولیت نظام سیاسی قلمداد میکنند، چرایی و چگونگی قوت و ضعف مشارکت مردم در انتخابات به نسبت جوامع مختلف، متفاوت است که شرح آن در این مجال نمیگنجد
اما نکتهای که چندی پیش ذهن نگارنده را به خود معظوف کرد، مدت زمان کم و ۱۰ روزه تبلیغات داوطلبان انتخابات مجلس شورای اسلامی است که علیرغم بحثهای مختلف در سالهای اخیر، پیرامون اصلاح قانون انتخابات، به نظر میرسد از این مسئله غفلت اساسی شده است و قانونگذار علی رغم ادعای جامعنگری، نسبت به این مسئله بیتوجه بوده است.
حال که سی و اندی روز به زمان برگزاری انتخابات مانده است، بر هیچ کس پوشیده نیست که علیرغم منع قانونی، داوطلبان انتخابات به روستاگردی، محلهگردی و محفلگردی مشغول هستند و سعی میکنند طی ایجاد یک ارتباط مستقیم با مردم، خود را تبلیغ کنند
این امر گرچه در ظاهر منع قانونی دارد اما در اصل در ایجاد فضای انتخاباتی_رقابتی و ترویج مشارکت مردمی می تواند نقشی موثر در درگیری مردم با فضای انتخاباتی و افزایش مشارکت داشته باشد.
در اینجا باید گفت قانونگذار در عمل با محدود کردن زمان تبلیغات در اصل نقض غرض کرده است و به جای تسهیل مشارکت مردمی، فضای تبلیغات انتخاباتی را در یک بازه ۱۰ روزه محدود و به نوعی مسدود کرده است، در حالیکه میتوانست با یک بازه بیست روزه و شاید یک ماهه، فرصت ایجاد و به اوج رسیدن جو انتخاباتی و افزایش مشارکت را رقم زده باشد.
گرچه حال نمیتوان چارهای اساسی برای این محدودیت خودساخته کرد اما گمان نگارنده این است که ناظرین قانونی و مجریان انتخابات می توانند با اندکی نگاه مثبت، ایجاد محافل انتخاباتی و مباحثهای را با حضور داوطلبان تایید صلاحیت شده، تسهیل و حتی تشویق کنند.
اگر خوب دقت کنید فقط این موضوع نیست در خیلی از موضوعات و مشکلاتی که گریبانگیرش هستیم عاملش خودمان هستیم نه دیگران
به قول معروف چون نیک نظر کرد پر خویش در آن دید گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست