به گزارش خبرنگار سرویس پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، شهید والامقام، بسیجی شهید قنبر امانی وجنی به تاریخ ولادت ۱۰ فروردین ۱۳۴۷ در روستای وجنی از توابع اهر و شهادت ۲۰ دی ۱۳۶۵ در شلمچه، در وصیت خود مینویسد:
ای برادران و سایر کسانی که در مسجد و در مجلس حسین هستید و به یا لیتنا گوش میدهید، اگر میخواهید معنی و مفهوم یالیتنا را بفهمید بیایید به جبهه که در آنجا امام حسین را خواهید شناخت. و شعار کربلا کربلا گفتن در زبان معنی و مفهوم ندارد .در اوایل انقلاب مردم زیادی شعار میدادند ولی زمانیکه جنگ شدت گرفت اکثراً کسانی شدند که از پشت به انقلاب اسلامی ضربه زدند. ای کسانی که به یا لیتنا گوش میدهید شما هم مثل آنها نباشید و امام عزیز را تنها نگذارید تا مبادا امام زمان از ما ناراضی باشد کربلا رفتن، حسینوار جنگ کردن میخواهد.
خدایا بنده هم در این راه مقدس قدم برمیدارم. خدایا تو خوب میدانی که همه خانواده هایشان را دوست میدارند و بنده هم در این راه مقدس که حتی سرور شهیدان آقا امام حسین علیهالسلام با خانواده عزیزش همگی به شهادت رسیدند باید از پدر و مادر و برادران جدا شویم و در این راه مقدس به شهادت برسیم. خدایا بنده غیر از تو امید دیگری ندارم. خدایا تو خودت ما را ببخش و بیامرز . و اما شما ای ملت همیشه در صحنه بنده حقیر کوچکتر از آن هستم که به شما پیام بدهم این نهتنها پیام بنده است بلکه پیام تمام شهدا است که همهشان گفتند و به سوی معبود خویش پر کشیدند.
و اما شما ای برادران و مادران و خواهران ، آفتاب زندگی زود غروب میکند چه بهتر که در این مدت کم راه انسان خدایی باشد و خدا راه خوب را به او نشان بدهد و خداوند به من توفیق داد که در راه امام حسین (ع) که همان راه خداست جان بازم و اگر شما مرا به کربلا روانه کردهاید که در راه امام حسین (ع) و شهدا جان بازم پس دیگر ناراحتی و بیتابی چرا ؟
مادرجان هر مالی خمس دارد و باید خمس آن را داد و من فکر میکنم بهترین ثروت تو فرزندانت هستند پس اگر در راه خدا شهید شدم خمس فرزندانت حساب کن و وقتی خبر شهادتم را شنیدی دعا کنید تا خداوند مرا از شهدا جدا نکند و قربانی شما را قبول کند و اصلاً اظهار ناراحتی نکنید تا دشمنان و منافقان بیخبر از اسلام شاد شوند و از شما برادران میخواهم امام را دعا کنید و از ته دل مقلد امام باشید که خط اصیل مکتب تعالی بخش اسلام است و تا نثار جان از امام و روحانیت مبارز دست نکشید.
برادران پاسدار و فرماندهان عزیز اسلام به موقعیت خویش آگاه باشید و از نعمت پاسداری و فرماندهی بهرهمند باشید باید بکوشید که از این امتحان الهی سرافراز و خود ساخته بیرون آیید. مبادا که پاسداری و فرمانده بودن شما را بفریبد و به هلاکت اندازد. پاسداری را وسیله تقرب به خدای تعالی و کسب فضائل کنید. پاسداری و فرماندهی را با فروتنی و مهربانی ، گذشت و ایثار و امانت و صدق و صفا رحمت و محبت بیامیزید تا اینبار سنگین و امانت الهی را به به سرمنزل مقصود برسانید و توشه راه آخرت را از همینجا با خود بردارید.