به گزارش خبرنگار «آناج»، نمایشنامه تحلیلی و انتقادی «ماه جان» یک نمایشنامه ۶۰ دقیقهای با ۶ کاراکتر و موضوع بررسی آسیب شناسانه ریشههای اعتراضات در سال ۱۴۰۱ و نیمنگاهی به موضوع حجاب در جامعه ایران اسلامی است.
«ماه جان» بهعنوان نمادی از یک مادر که حلقه واسط بین تمامی آدمها در جامعه خانواده محور ایران محسوب میشود؛ او همسر و مادر شهید است، شوهرش شههد دفاع مقدس و یکی از پسرانش شهید مدافع حرم است.
چنانکه در این نمایش میبینیم، عصر پائیز سال ۱۴۰۱ است و «ماه جان» نگران و مضطرب از فرزند دومش رحمان، در حیاط قدیمی لب حوض نشسته که ناگهان درب خانه بشدت به صدا در میآید و دو دانشجو که یکی پسر و دیگری دختر از دست ماموران پلیس و یا کشتهسازیهای خیابانی عوامل اغتشاشات به کوچهای بنبست و در نهایت به خانه ماه جان پناهنده میشوند.
حضور دانشجویان در این خانه بستر مباحث انتقادی بین ماه جان که دبیر بازنشسته هم هست با ایشان را فراهم مینماید؛ مباحث انتقادی در حوزه اقتصاد، صنعت، معیشت مردم و عدم توجه به استعدادهای جوانان و کوتاهیهای مسئولین در این حوزه و همچنین مطالباتی مربوط به حقوق زنان و… مطرح میشود؛ اما با ورود شخصیتهای جدید اتقاقات جدیدی رخ میدهد.
سیر نوشتاری نمایشنامه چنین است که زمستان سال ۱۴۰۱ همزمان با اوجگیری اعتراضات و اغتشاشات در کنار گروهی از نخبگان، علمی، فرهنگی و هنری شهر بر آن میشوند تا نسبت به ریشه یابی علل و خواستگاه این جنبشها تحقیقات و تبادل اطلاعاتی داشته باشند؛ در نهایت مسائلی از قبیل عوامل خارجی مثل توطئههای دشمنان و عوامل داخلی مثل بیکفایتی و ناکارآمدی تعدادی از مدیران در حوزههای صنعتی اقتصادی و وجود فسادهای گسترده در بدنه دولتها، گرانی، تورم و در نهایت وجود فشارهای روانی در سطح اجتماع، همه باعث شکلگیری چنین جنبشهایی در بستر برخی حوادث ناخواسته میشود.
این نمایش به گفته عوامل آن، ادبیات صریح و جسورانهای دارد و شاید مخاطرهانگیز بنظر برسد اما حقیقت این است که فشارهای روانی موجود در اجتماع که ریشههای داخلی و خارجی دارد انکار ناپذیر بوده و باید کاری از پیش برد.
چنانکه عوامل این نمایش یادآور میشوند: مردم هر از گاهی با دیدن نمایشهای موزیکال و یا کمدی به دنبال تسکین آلام روحی و روانی خود هستند اما همه به خوبی میدانیم این قبیل موضوعات و سبکهای کاری در حوزه هنر نمایش بیشتر به عنوان مسکن عمل میکند تا درمانگر؛ ضمن آنکه مبنای اصول روانشناسی اجتماعی باید خواستگاه آلام اجتماعی را پیدا و با زبان هنر خاصه با ادبیاتی صریح در سطح جامعه مطرح و به گوش ذینفعان رساند و این یکی راههای درمان آسیبهای ناشی از گسستهای اجتماعی و گسلهای اقتصادی در این قبیل حوزهها محسوب میشود هر چند اذعان میداریم فقط با یک باب کاری از پیش نمیرود اما این یک فتح باب است.
نمایش ماهجان به نویسندگی و کارگردانی رسول امامی از جمله آثاری است که از ۱۵ آذر ۱۴۰۲ هر روز ساعت ۱۸:۳۰ در سالن آمفی تئاتر اقبال آذر (سه راهی راهنمایی، مجتمع فرهنگی و هنری ۲۹ بهمن) بهمدت ۵ روز بهنمایش عموم در خواهد آمد.
بازیگران این نمایش نیز سکینه زمانی، سیده فاطمه تاجالدینی، احسان علیلو، آیدا هفت لشکری، رستگار شیرزاد، رضا زمانی بوده و خانمها فائزه قنادی عهدهدار دستیار کارگردان، بنتالسهی صدقیوش بهعنوان مدیر صحنه، ندا حسنپور بهعنوان منشی صحنه، مهرداد مرتضوی دکور و مهران علیپور نور و صدا این نمایش را عهدهدار هستند.