رقیه نظرزاده از پرستاران نمونه تبریزی در گفتگو با «آناج»، ضمن تبریک روز پرستار با اشاره به اینکه این روز بهانهای است تا دست کسانیکه با دستانشان جان انسانها را نجات میدهند، به گرمی بفشاریم، اظهارداشت: دوران شیوع ویروس منحوس کرونا باعث شد تا جامعه قدردان زحمات پرستاران باشد و زحمات آنان ظهور و بروز پیدا کند.
نظرزاده با اشاره به خاطرهای از دوران شیوع کرونا، اذعان داشت: آن زمانها چون با بیماران کرونایی همیشه سر و کار داشتم نمیتوانستم به خودم بقبولانم و پیش خانوادهام بروم، برای همين اتاقی مجزا برای خودم تدارک دیده بودم که زمانهایی که شیفت نبودم خودم را آنجا به نوعی محبوس میکردم تا مبدا یکی از اعضای خانواده نیز آلوده شود و تا آخر عمر عذاب وجدان داشته باشم.
وی ادامه میدهد: ِآن روزها حس غریبی داشتم، اینکه جان خود را کف دستت بگیری و برای نجات جان دیگران شب و روز نداشته باشی به نظرم امر مقدسی است و شبیه این است که مانند رزمندهای سلاح بر دست به قلب دشمن برای حفظ میهنات مجاهدت کنی؛ همینقدر حماسی بود، هر چند که ته دلمان نیز ترس از آلوده شدن و مرگ نیز فکر و ذهنمان را مشغول میکرد.
این پرستار نمونه تبریزی به اوضاع معیشتی پرستاران اشاره میکند و یادآور میشود: اگر بگویم پرستاران کم از پزشکان ندارند، اغراق نکردهام، پزشکان طبقه محترم و معزز جامعه هستند و این حرف جسارتی به آنان تلقی نشود، اما خب پرستار روز و شب خود را با بیمار میگذراند ولس پزشک یکبار معاینه میکند و میرود.
وی ادامه داد: این کار مضاعف نیز باعث میشود پرستاران از لحاظ روحی فرسوده شوند و نتوانند با روحیه بالا خدمترسانی کنند و یا بعضا مجبور به مهاجرت شوند که متاسفانه آمار زیادی هم دارد و محتمل به یکی از معضلات آتی کشور تبدیل شود؛ خوب است که متولیان با رسیدگی بیشتر به این قشر زحمتکش باعث رفاه هرچه بیشتر آنان شوند.
انتهای پیام/