یادداشت آناج: علی رمضانی / اگرچه تمامی افراد جامعه، ارگان های دولتی و غیر دولتی موظفند تا برای حمایت از افراد دارای معلولیت دست به کار شوند تا زندگی راحت تری برایشان رقم بخورد اما آنچه شاید بیشتر از دیگر اقدامات در روزمره آنها موثر است، خدماتی است که شهرداری ها برای مناسب سازی شهر انجام می دهند.
خیابان ها و معابر عمومی شهر بعنوان شریان های اصلی حیات شهری محسوب می شوند که سبک زندگی شهروندان را شکل می دهند، یکی از شیوه های ایجاد شهری پویا و ارتقای کیفیت زندگی در شهر ها، طراحی و ساخت «خیابان های کامل» است.
بر اساس استانداردهای جهانی فاکتورهای متعددی برای «خیابان کامل» وجود دارد که بر اساس نوع کاربر پیاده، دوچرخه سوار، موتوری، افراد دارای نیازهای ویژه و… مد نظر گرفته می شود.
۲۳ مهرماه «روز جهانی ایمنی عصای سفید» بهانه ای است برای پرداختن به موضوع چالش های تردد شهروندان نابینا در معابر عمومی و لزوم توجه مدیریت شهری به این مسئله پر اهمیت.
سال هاست که مناسب سازی شهری تیتر اول اخبار در مناسبت های معلولین است و سوال مهم این است که آیا این شعار جامه عمل پوشیده است؟
این شعار سال ها که تیتر اول مناسبت های معلولین می باشد در حالی که مشخص نیست چند کیلومتر از معابر شهری تبریز به صورت کامل برای افراد دارای نیازهای ویژه مناسب سازی شده است! و آیا در سیستم مدیریت شهری تبریز برنامه مدونی برای این موضوع وجود دارد؟
پر تردد ترین نقاط شهر تبریز، اتوبوس ها و مترو تبریز چقدر برای تردد معلولین مناسب سازی شده اند؟
البته نا گفته نماند که مناسب سازی شهری صرفاً برای معلولین نیست، به هر حال فضاهای شهری، مکان هایی هستند که به عموم شهروندان تعلق دارند و مشکلات فیزیکی نمی تواند از این تعلق بکاهد. با این وجود، کیفیت مسیرهای پیاده مطلوب و راحت نیستند. تداخل بین سواره و پیاده، وجود چاله ها و سطوح ناصاف پیاده رو، وجود موانع فیزیکی، امکان تصادف و برخورد با وسایل نقلیه موتوری در پیاده رو ها، ناکافی بودن نور معابر، کم عرض بودن پیاده روها و… از جمله گلایه هایی است که در اکثر نقاط شهری، شهروندان در هنگام جابجایی به صورت پیاده کم و بیش با آن دست به گریبانند.
به نظر می رسد گرامیداشت چنین مناسبت هایی سالانه اگر با «افتتاح پروژه های مناسب سازی» باشد گرامی تر خواهد بود.
امیدواریم روزی فرا برسد که شهروندان دارای معلولیت از حقوق شهروندی خود برخوردار بوده و تفاوتی در ارائه خدمات و بهره مندی از امکانات برای افراد مختلف جامعه نباشد و همگان بتوانند از همه امکانات به راحتی بهره مند شوند زیرا معتقدیم تبریز می تواند شهری انسان محور و زیست پذیر و «شهری برای همه» باشد.
انتهای پیام/