به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «آناج»: مداحی و روضه جزئی جداییناپذیر از فرهنگ عزاداری در ایران است و اوج زیبایی این هنر را در عزاداریهای ماه محرم به ویژه در میان اهالی آذربایجانشرقی، اردبیل و زنجان مشاهده کرد.
در این میان هرچهقدر که زمان میگذرد نه تنها از زیبایی مداحیهای قدیمی کم نمیشود بلکه این صداها و سبکها روز به روز شنیدنیتر میشوند. به همین بهانه پای صحبتهای حاج ولی پیری از مداحان قدیمی و شناخته شده تبریز نشستیم تا در خصوص سبک مداحیهای قدیم و جدید و آسیبها و تنوع آنها صحبت کنیم.
آناج: کمی از آغاز کار مداحیتان بفرمایید
پیری: من از هشت سالگی مداحی را در جمع خانواده شروع و بعد از ده سالگی مداحی را در هیئت محله آغاز کردم. آقامیر مرتضوی که مشوق من بود یکبار من را به دسته زنجیرزنان شتربان برد، آنجا آقای نائلی نامی بود که هم شاعر و هم مداح بود؛ اعجوبه زمان از نظر سواد، شخصیت، بصیرت و عزت نفس بودند.
وقتی صدایم لرزید…
برای اولینبار در روز تاسوعا آقامیرمرتضوی که بحر میگفت از آقای طائب بحری گرفت: کوفیان گوردو فرات اوسته سوسوز سقا گلیر/بیر گورو سو مشکینن حامل دی بی پروا گلیر این را خواند و کتاب را به من داد. دستان من میلرزید و به زور صدایم بالا من ایستاد و گفت خیلی عالی است.
ایشان خواست از کنار من برود که من وحشت کردم و قسم خوردم که نروید. آن سال که من نزدیک ده سال داشتم برای اولین بار در بازار مداحی کردم و از آن روز آقای مرتضوی وردخوانی را کنار گذاشت و گفت تو عالی ورد میخوانی و من را در این راه تشویق کرد.
بعدا وقتی در محلهمان بچهها بزرگتر شدند گفتند دسته زنجیرزنان راه بیندازیم و ولی هم مداح باشد؛ کم کم هیئت قاسمیه راه افتاد.
آناج: از دوستی و محبت با اهلبیت (ع) بفرمایید
رابطهتان با امام حسین (ع) گرم باشد
پیری: با هر منصب و خدمتی ارتباطتان با امام حسین(ع) را قطع نکنید امام حسین است که ارتباط انسان با خدا را قوی میکند، انسان را با پدر و مادرش مهربان میکند، از در خانه امام حسین(ع) دست نکشید اگر امام حسین نظر کند همه چیز عالی میشود. رابطهتان با امام حسین (ع) گرم باشد ببینید چه نتیجهای میگیرید.
آناج: در رابطه با سبک مداحیها و عزاداریهای قدیمی چه چیزی در ذهنتان است که بخواهید برای ما بگویید
پیری: من خدمت برخی از بزرگان مداحی بودم آن معنویت، فرهنگ، نوع لباس پوشیدن و حتی نوع نشستن که در مقابل بزرگان روی دو زانو مینشستند، همیشه با وضو بودند و با سبک خاصی مداحی میکردند و حال معنوی خوبی داشتند، فراموش نمیشود. من نمیدانم پرورش دهندگان مداحان جوان این موضوعات را به گوش مداحان میرسانند یا نه؛ مثلا نوع مداحی و آغاز پایان مداحی را میگویند یا نه.
حیف است که سبکهای قدیمی را از دست بدهیم
آن زمان مجلس حالی به خودش میگرفت که دعا برنمیگشت و به برکت همان دعاها بود که کارها حلال، حرکات درست بود و عرض ارادات به امام حسین (ع) کامل بود. کسی که احسان داشت به این فکر نمیکرد که پدر و مادرم یاد شوند بلکه فقط میخواست به نام امام احسان بدهد و مشخص است که وقتی این ایمان را دارد، تمام امواتش هم یاد میشود.
حیف است که سبکهای قدیمی را از دست بدهیم و نوحههای قدیمی را از یاد ببریم؛ نمیگوییم نوحههای جدید خوب نیستند بلکه برخی آهنگها مناسب نیستند. کار ابتکاری بکنید اگر مورد پسند عام و خاص قرار گرفت عالی است اما از فلان خواننده و مداح فارسی و عرب زبان کپی نکنید، از نوحههای خودمان استفاده کنید، اینها همان نوحههایی هستند که در زیرزمینها خوانده شده و علم را به دست ما رساندند.
مدح و مرثیه حد و حدودی دارد
اینکه نظر مداحان پیشکسوت این است که مداحیهای قدیم حفظ شود از خودشان حرفی نمیزنند بلکه فرمایش حضرت زهرا (س) که فرمودند: وقتی برای فرزند من عزادارید مانند آذربایجانیها عزادار باشید چون آنها مانند مادری که پسرش مرده گریه میکنند. این یک طرف قضیه است، طرف دیگر این است که مورد پسند جوانان باشد و اشکالی ندارد اما مدح و مرثیه حد و حدودی دارد که باید رعایت شود.
دستههای عزاداری در تبریز 80 درصد جوانان هستند و خود من هم کاری میکنم جوان پسند باشد اما به نوعی احترام ریش سفید هم باقی بماند. ما نباید از کسی تقلید کنیم؛ خوشبختانه مداحان امروز باسواد، آگاه و مقتل شناس هستند و حتما حرف من را قبول دارند که به سبک و فرهنگ ما خدشه وارد نشود چون فرهنگ ما مورد پسند اهل بیت است.
انتهای پیام/