گروه فرهنگ و هنر آناج: با هماهنگی های مجمع یاران ماندگار بسیج دانشجویی دانشگاه تبریز، تعدادی از اعضای این مجمع، میهمان بانویی فداکار از نسلی می شود که انقلاب را با پوست و گوشت و استخوانش درک کرده و روزهای جنگ را نفس کشیده است، دعوت از پایگاه خبری آناج برای حضور در این محفل فرصت گفت و گو با این بانوی ایثارگر را برایمان فراهم می کند، در ادامه خاطرات تلخ و شیرین وی را به زبان خود خواهید خواند.
می گوید پرستار روزهای سخت دفاع مقدس بوده است، می گوید چه ها که ندیده و چه روزهایی را که سپری نکرده است.
نامش مریم است، مریم آبزن. با طمانینه سخن می گوید تا جایی که دوست داری ساعت ها پای حرف هایش بنشینی و به خاطرات تلخ و شیرینش گوش دهی.
سال 1336 در تبریز بدنیا آمده و در سال ۱۳۵۴ وارد دانشکده پرستاری تبریز شده و در سال ۱۳۵۷ هم فارغ التحصیل. همان سال در ۲۱ سالگی استخدام دانشکده علوم پزشکی در آمده و در سال ۷۷ کارشناسی ارشد مدیریت را تمام کرده است.
در آغازین سال های هشت سال دفاع مقدس و در سن 24 سالگی ازدواج می کند و شرط ازدواجش را حضور در بیمارستان و رسیدگی به بیماران جنگی قرار می دهد، همسرش نیز می پذیرد.
در سال ۶۲ اولین فرزندش را به دنیا می آورد و بعد از ۱۱ روز استراحت مجدد باز هم پرستاری از مجروحان جنگ را به عهده می گیرد. فرزند دومش نیز بعد از اتمام جنگ در سال ۱۳۶۹ به دنیا می آید.
صحبت هایش نشان از بینش درست وی به مسائل سیاسی زمان دارد. وقایع دوران انقلاب را با ذوقی خاص تعریف می کند و معتقد است، دانشجویان امروز درک و بینش صحیحی از اوضاع جامعه ندارند.
از دوران دانشجویی و روزهایی که آمریکایی ها در دانشگاه رفت و آمد داشتند و سگشان مصونیت بیشتری از جان ایرانی ها داشت صحبت کرد.
آمریکایی ها تا صبح دنبالم می گشتند!
از خاطراتی گفت که مجبور شده بود به خاطر یک توهین به ولگردی سگ آمریکایی در صحن دانشگاه، شب را با ترس و لرز و تهدید نیروهای آمریکایی صبح کند.
خودش تعریف می کند، یک روز کتاب و چند گوجه سبز را برداشتم و روی چمن های دانشگاه نشستم تا مطالعه کنم، به ناگاه پسری 8 ساله با یک سگ جلویم ایستاد، انگلیسی را به خوبی بلد بودم، به وی گفتم، سگت به خاطر وجود کک و مک هایی که در چهره دارید، شبیه خودت است! و همین باعث شده بود تا نیروهای چند نفری از آمریکایی ها تا صبح دنبال کسی بگردند که این حرف را به یک آمریکایی زده بود!
خون ایرانی ها را نجس می دانستند!
از عمق نگاه های حقارت آمیز آنها به ملت شریف ما صحبت کرد مثلا اگر فردی از آنها نیاز به دریافت خون داشت به هیچ وجه اجازه نمیداد تا خون یک ایرانی نجات دهنده ی او باشد و خون ما را نجس میدانستند.
خوب به یاد دارم، یکی از آمریکایی ها دستش بریده بود و نیاز به خون داشت ولی وقتی فهمید یک ایرانی می خواهد به وی خون بدهد، قبول نکرد و گفتم دوست ندارم خون این ها وارد بدن من شود!
رفتار آمریکایی ها همیشه تحقیرآمیز است، ای کاش جوانان ما متوجه شوند
مریم آبزن معتقد بود که ما نتوانستیم حقایق حضور آمریکایی ها و رفتارهای تحقیر آمیز آنها را به نسل جوان فعلی منتقل کنیم چنانچه اگر جوانان ما میدانستند که با حضور آنها چه ذلتی به ایرانی ها تحمیل شده، هیچ گاه در این سطح از غرب گرایی قرار نمیگرفتند.
ماجرای شستن لباس های خونی شهید تجلایی توسط مادرش
امدادگر دوران دفاع مقدس با بیان اینکه مردم از همان اولین روز آغاز جنگ وارد صحنه شده و هرگز فرار نکردند، افزود: اگر کمکهای مردمی نبود، کادر درمانی توانایی رسیدگی به آن همه مجروح را نداشت؛ مردم برای اهدای خون صف میکشیدند و وقتی کیسه خون تمام میشد، تا صبح در صفها منتظر میماندند تا کیسه خون برسد.
وی با بیان اینکه دفاع مقدس از ابتدا تا انتهایش سرشار از عشق و ایثار بود، گفت: باید بدانیم که شهدایی که امروز از کنار تصاویرشان در کوچه و خیابان رد میشویم، فرزندانی هستند که در دامان مادران با ایمان تربیت شده و مادران از عزیزان خود گذشتند تا آزادی و امنیت کشورمان تامین شود، چنانچه همسر شهید تجلایی نقل میکرد که علی تجلایی چند بار مجروح شده بود و یکبار که خواست لباسهای خونیاش را بشوید، مادرش آمد و گفت عهد کردم که لباس خونی فرزندم را بشویم. اینها نشان از ایمان و اعتقاد دارد.
مریم آبزن از روحیه ی جهادی حاکم بر مردم اوایل انقلاب و شدت نفرت مردم از استکبار جهانی سخن گفت. از حال و هوای رزمندگانی که در اوج جراحت، بلافاصله بعد از دریافت کمک های پزشکی با اصرار خود به خط مقدم بازمیگشتند و چه بسا افرادی که بعد از برگشت به شهادت میرسیدند.
مریم از کمک های مردمی خاص دفاع مقدس میگفت: از اینکه همه ی مردم به نحوی در کمک به جبهه و جنگ دخیل بودند و آرام و قرار نداشتند. از بافتن جوراب و لباس و شست و شوی آنها گرفته تا تدارک غذا برای مجروحان جنگی در بیمارستانها و خط مقدم. همه و همه نشان از پویایی معنوی فضای کشور داشت.
متاسفانه دانشجو برای حرف خود تحلیل ندارد، آن زمان هم چپی ها و هم افراد مذهبی و انقلابی تحلیل های خوبی داشتند ولی الان نه!
تمام دغدغه مندی او از شعور نسل جوانی بود که در جامعه و حتی پایگاههای بسیج با تحلیل های سطحی و غیرواقعی مواجه بودند و به لحاظ دشمن شناسی و تحلیل سیاسی دچار بحران شناختی شده اند و مدیریت فکری درستی از سمت ما نسبت به این جوانان شکل نگرفته است.
در غیاب اندیشه درست، «اینترنشنال» و «من و تو» خوراک فکری جوانانمان می شوند
او میگفت در غیاب اندیشه ی درست قطعا «اینترنشنال» و «من و تو» و امثالهم جایگزین خوراک فکری جوانان خواهند بود و تا زمانی که ما پایگاههای بسیج محلات را با سطح فکری درستی مدیریت نکنیم جوانان حزب اللهی ما هم مبنای قدرتمندی برای دفاع از انقلاب نخواهند داشت.
انتهای پیام/