به گزارش خبرنگار گروه ورزشی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، روایت است پس از شکست اشرف افغان و بیرون راندن نیروهای افغان از ایران در سالهای ۱۱۴۲ تا ۱۱۴۳ قمری، نادر پس از یکی از این پیروزیها، هنگامی که سپاه به اردو بازمیگشت، یکی از درباریان از نادر پرسید: «چرا پیش از این، ایران سالها در برابر افغانها و دشمنان دیگر شکست میخورد و کاری از پیش نمیبرد؟» و نادر پاسخ داد: «برای آن که نادر نبود.»
این روایت تاریخی، این روزها در تحلیل برخی واکنشها پیرامون باشگاه تراکتور، محمدرضا زنوزی و نحوه برخورد با توهینهای قومیتی در ورزشگاههای ایران، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است؛ پدیدهای که متأسفانه مسبوق به سابقه بوده، اما سالها با واکنش جدی و پیگیرانه مواجه نشده است.
تراکتور پیش از این نیز وجود داشت و شعارهای قومیتی نیز پیشتر شنیده میشد، اما آنچه امروز شرایط را متفاوت کرده، تغییر رویکرد و پایان سکوت در برابر این رفتارها است. ورود زنوزی به این پرونده و موضعگیریهای صریح او، سبب شده موضوعی که سالها بهعنوان یک حاشیه پذیرفته میشد، به یک مطالبه جدی تبدیل شود.
در این چارچوب، بسیاری از تحلیلگران معتقدند عصبانیت و واکنش نسبت به شعارها و تحرکات تفرقهافکنانه، نه نشانه نفاق، بلکه جلوهای از حساسیت ملی و دغدغه حفظ انسجام اجتماعی است.
اعتراض به نژادپرستی و توهین قومیتی، در نگاه این گروه، رفتاری بازدارنده در برابر شکافسازی اجتماعی تلقی میشود، نه عاملی برای تشدید آن.
از این منظر، پرداختن صریح و بیپرده به پدیده نژادپرستی در ورزشگاهها، تنها مسیر حل ریشهای این معضل عنوان میشود؛ مسیری که با واکنشهای موافق و مخالف همراه شده است. منتقدان این رویکرد اما معتقدند طرح این موضوعات موجب حاشیهسازی است؛ دیدگاهی که در مقابل، با این پاسخ مواجه میشود که سکوت طولانیمدت، خود یکی از عوامل تداوم این رفتارها بوده است.
در نهایت، آنچه امروز در کانون توجه قرار دارد، نه صرفاً نام یک باشگاه، بلکه نقش زنوزی و تراکتور در شکستن یک رویه قدیمی است؛ رویهای که سالها اجازه داد شعارهای قومیتی در فضای ورزشگاهها تکرار شود، بیآنکه بهعنوان یک مسئله جدی اجتماعی با آن برخورد شود.
شاید همان پاسخ تاریخی نادر، توصیفگر وضعیت امروز باشد. آری تراکتور آن دوران زنوزی نداشت و حالا شرایط متفاوت است. فرق، از جایی آغاز میشود که کسی هست و تصمیم میگیرد سکوت نکند.
انتهای خبر/