به گزارش خبرنگار گروه ورزشی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، در روزگاری که بسیاری از قهرمانان برای رسیدن به موفقیت از مسیرهای آماده و حمایت شده عبور میکنند، نام «عقیل قارداشزاده» نمونهای متفاوت و کمنظیر است. رزمیکار مرندی که نه پشتوانه مالی داشت، نه مربی، نه اتاق تمرین مجهز و نه حمایت نهادهای رسمی.
او در مسیری قدم گذاشت که حتی علم هم گاهی توان توضیحش را ندارد. از ایستادن روی یک انگشت تا تحمل دمای ۱۰۵ درجهای که دو قهرمان جهانی را به کام مرگ کشاند و با همین پشتکار نام مرند، تبریز و حتی تراکتور را در کتاب رکوردهای جهانی گینس ثبت کرد.
مصاحبه خبرنگار ورزشی آناج با این ورزشکار جهانی فراتر از روایت رکوردهاست. گفتگویی درباره مردی که خود را بدون مربی، بدون حمایت اما با ایمان، هدف و غیرت آذربایجانی معرفی میکند. مردی که میگوید اسپانسر اصلیاش در سختترین روزها «ایمان» بوده و بزرگترین انگیزهاش «آذربایجان و تراکتور».
آنچه در ادامه میآید، مشروح گفتگوی خبرنگار ورزشی ما با عقیل قارداشزاده است که در تحریریه خبری آناج انجام گرفته است. پیشنهاد میکنیم این مصاحبه مفصل و خواندنی را از دست ندهید.
آناج: هنرهای رزمی را از چه سالی آغاز کردید و چگونه وارد این ورزش شدید؟
من ۴۳ ساله و متولد مرند هستم. حدود ۲۷-۲۸ سال است که در رشته رزمی کونگفو توآ فعالیت دارم. از حدود ۱۱-۱۲ سالگی و به خاطر علاقه شدید به این ورزش و بهخصوص بروسلی وارد ورزشهای رزمی شدم.
دانشجوی دکتری در رشته بازرگانی هستم و در حوزه ورزش نیز رئیس انجمن کونگفو توآ آذربایجانشرقی و مربی و داور بینالمللی کونگفو و دارای ۹ رکورد جهانی، ۶ رکورد ثبت شده ملی و ۴ رکورد گینس به عنوان نخستین ایرانی که در جهان به عنوان برترین رزمیکار انتخاب شدهام.
تنها رزمیکارم که بدون مربی تا گینس رسیدهام
آناج: اولین مربی شما در ورزشهای رزمی چه کسی بود؟
تنهاترین ورزشکاری هستم که بدون مربی تابدینجا فعالیت کردهام. نه مربی تغذیه داشتهام و نه مربیای که آموزش دهد. خدا را شاکر هستم که با تکیه بر تواناییها در هنرهای رزمی فعالیت کرده و توانستم رکورد بروسلی را نیز بشکنم. تلاش، کوشش و ممارست تاثیر زیادی در این کار داشت ولی بدون مربی واقعاً کار بسیار سختی است.
زمانی که فیلمها و ویدئوهای دیگر ورزشکاران را تماشا میکردم، میدیدم که کارهای پرقدرتی انجام میدادند اما وقتی خودم همین تمرینات را انجام دادم، متوجه شدم که نتایج و عملکرد بهتری نسبت به همان فیلمها حاصل میشود. با انگیزه و اهدافی که داشتم، برای یادگیری اصول آموزشی از فیلمهای آموزشی استفاده کرده و برخی فرمها را از اساتید یاد گرفتم اما اینطور نبوده که در رکوردزنیها مربی داشته باشم.
شغل من مربیگری است و بیش از 400 هنرآموز در مرند و طی کلاسهای مختلف آموزش میدهم. علیرغم تحصیل در مقطع دکتری و مقامهای مختلف، تاکنون شرایطی برای اشتغال در ادارات و نهادهای مختلف فراهم نشده و قولهای مسئولان برای اشتغال نیز در حد وعده بوده است.
رکورد بروسلی را از مرند زدم
آناج: مخالفتی از سوی خانواده برای ورود و فعالیت در ورزشهای رزمی وجود داشت؟
با توجه به اینکه کارهای سخت و خطرناک منجر به آسیبهای جسمی و روحی در این فعالیتها وجود داشت، به خصوص در بحث رکوردزنی، طبیعی بود که مخالفتهایی صورت بگیرد. رکوردزنی در رشتههای مختلف ورزشی وجود دارد اما منحصر به فرد و بر اساس استعداد ذاتی است که با بهرهگیری از آن میتوان به نتایج قابل توجهی دست پیدا کرد. برای مثال بنده از ایستادن روی 5 انگشت شروع کرده و این حرکت را روی یک انگشت انجام داده و به لطف خدا توانستم رکورد بروسلی افسانهای را به عنوان ورزشکاری از شهر مرند، دیار آذربایجان و وطن عزیزم ایران، شکسته و این افتخار را کسب کنم.
آناج: چه چالشهایی در مسیر فعالیت ورزشیتان داشتید؟
همیشه گفتهام که اگر انسان به خدا توکل کرده و به ائمه (ع) توسل داشته باشد، میتواند تمام «نبود» ها را به «بود» تبدیل کند. نه وضعیت مالی خوبی داشتم و نه حمایت مالی از بنده صورت گرفت، با این حال توانستم با حفظ روحیه، به آرزوها و اهدافم دست پیدا کنم. من رکورد ورزشکارانی از آمریکا را در آمادگی جسمانی و ورزشهای رزمی شکستهام که قهرمان المپیک بودهاند.
در دمای ۱۰۵ درجه، برگۀ فوت جلویم گذاشتند
آناج: تاکنون چه رکوردهایی ثبت کردهاید؟ به نظر خودتان کدامیک از آنها ارزشمندتر بوده است؟
نخستین رکورد من شنا روی دو انگشت بود که 74 حرکت در 30 ثانیه انجام و به شنای تک انگشتی معروف شد. رکورد این حرکت مربوط به بروسلی بود که خدا را شکر توانستم این رکورد را بشکنم. رکورد بعدی، مربوط به اتاقک سونای خشک با دمای 105 درجه در روسیه بود.
طی مسابقات جهانی، توانستم رکورد تحمل بالاترین دما را به نام خودم ثبت کنم. در این مسابقه دما از 95 درجه شروع شده و تا 105-106 درجه پیش میرود چرا که بیشتر از آن قابل تحمل نیست. در مسابقهای که حضور داشتم متاسفانه ورزشکار فنلاندی پس از 4 دقیقه و 45 ثانیه نتوانست شرایط را تحمل کند و بعد از تشنج، در همانجا فوت کرد. ورزشکار روسیهای نیز پس از 5 دقیقه و 48 ثانیه به بیمارستان منتقل شده و بر اثر آسیب به ریه، پس از یک روز فوت کرد. خدا را شاکر هستم که در دمای بیش از 105 درجه که ساعت شنی داخل محیط ترکید، تختههای چوب نزدیک به آتش گرفتن بود، 20 دقیقه و 45 ثانیه آن دما را تحمل کردم.
رکوردی زدم که توجیه علمی نداشت!
آن شرایط به جهنم 100 درجه شهرت یافته بود. این کار اقدام خطرناکی بود که هیچ کس در جهان انجام نداد و من درحالی این رکورد را زدم و ویدئوهای آن نیز موجود است که هیچ علمی نتوانست آن را توجیه کند. حتی یک پزشک اعلام کرده بود که نمیتوانم زنده از آن شرایط بیرون بیایم و برگه فوت را به من داده بودند تا آن را امضا کنم. چون تمرین کرده و به خدای خودم ایمان داشتم، آن برگه را امضا کرده و در نهایت نیز توانستم رکورد را ثبت کنم.
بعد از آن سال، مسابقات لغو شد. معمولاً دما بیشتر از 95 درجه در نظر گرفته نمیشد اما در سالی که ما مسابقه دادیم، دما 105 درجه در نظر گرفته شده بود. در آن رویداد، اسپانسر من امام زمان (عج) بود و روی پیراهنم نیز «یا صاحب الزمان» نوشته بودم.
هیچ حمایتی نشد اما ناامید نشدم
در این مسابقه هیچ کس از من حمایت نکرد و خانواده نیز مخالف بودند. در آن زمان 11 میلیون تومان برای شرکت در مسابقه واریز کردم و دچار مشکلات زیادی شدم. با این حال خدا را شکر میکنم که به هدفم رسیدم.
خودباوری در خلق رکورد حیرتانگیز
آناج: چگونه برای حضور در این مسابقات با آن شرایط دمایی تمرین کرده بودید؟
با توجه به اینکه در سونا، کوه و دمای سرد و گرم زیاد تمرین می کردم. در آن زمان متوجه شدم که مسابقهای برگزار میشود که در آن، شرکتکنندگان به صورت در دمای 95 درجه مینشینند. این درحالی بود که من در دمای 85 تا 90 درجه در 17 دقیقه، 3 هزار و 400 مشت زدهام که این مورد ثبت ملی شده است. بر همین اساس گفتم وقتی که شرکتکنندگان در آن مسابقه فقط نشستهاند و من هم رکورد ملی با فعالیت مشتزنی دارم، میتوانم رکورد این مسابقات را به نام خودم بزنم.
آناج: چه رکوردهای دیگری ثبت کردهاید؟
یکی از رکوردهای گینسی من، بیشترین ضربات زانو بر روی یک پا است. این رکورد به این صورت بود که یک وزنه 5 کیلویی به ساق یک پا بسته شده و در همان شرایط به یک میت رزمی که در ارتفاع 120 سانتیمتری نگه داشته شده، با زانو ضربه زده میشود. این رکورد با 85 ضربه در یک دقیقه به نام آمریکاییها بود که با 92 حرکت در یک دقیقه، به نام ما ثبت شد.
بعد از آن نیز ضربه با دو پا، یعنی به هر پا ضربه 5 کیلویی و در مجموع 10 کیلو وزنه بسته شده و در همان ارتفاع به میت رزمی ضربه میزدیم. این رکورد با 151 ضربه در 3 دقیقه در دست ورزشکار آمریکایی بود که با زدن 175 ضربه در 3 دقیقه، نام تبریز و تراکتور را در گینس ثبت کنم.
پیام رکوردهای من صلح و دوستی است
ورزشکاری که رکوردی را در گینس ثبت میکند، میتواند پیامی را برای دنیا ارسال کند. ما پیام صلح و دوستی را در قالب یک تخته فرش به موزه ثبت رکوردهای جهانی گینس در لندن تحویل دادیم و اعلام کردیم که به عنوان یک ورزشکار جهانی، دنیا را به صلح و دوستی دعوت میکنیم.
درباره این تخته فرش این مجوز را دادهایم که خدایی نکرده اگر کشوری دچار حادثهای مانند سونامی، سیل، زلزله و… شد، آن فرش را به فروش گذاشته و مبلغ آن را برای کمک به کشورهای حادثه دیده هزینه کنند.
نام تراکتور را به عشق این تیم در گینس ثبت کردم
امتیاز دیگری که ثبت رکورد گینس دارد، این است که نام شهر محل ثبت، نام کشور و اسپانسر در گینس ثبت میشود. در حالی که باشگاه تراکتور اطلاعی ندارد و سراغی هم نگرفته، نام باشگاه تراکتور را با هزینه شخصی و به خاطر عشق به تراکتور ثبت کردم. این موضوع به شناساندن بیشتر کشور، استان، تبریز و تراکتور کمک میکند. رکوردهای جهانی زیادی هم دارم.
آناج: نحوه ثبت رکوردهای گینس چگونه است؟
با توجه به اینکه گینس در ایران نمایندگی ندارد و نمایندگی امارات در دبی به عنوان نمایندگی کشورهای اوراسیا فعالیت میکند، فعالیتهای مربوط به ثبت رکورد و دریافت مدارک و… در این کشور صورت میگیرد. رکوردداران گینس در ایران حتی جزو قهرمانان جهان هم حساب نمیشوند و تعداد انگشت شماری از ورزشکاران رزمی ایرانی نامشان در گینس ثبت شده و به همین دلیل هم حمایتی از آنها صورت نمیگیرد.
با این حال نام جکیچان، کریستیانو رونالدو و دیگر اعجوبههای دنیا و قهرمانان المپیکی در گینس ثبت شده است گینس قوانین سفتوسختی دارد و طبق قواعد جهانی هر ورزش، اقدام به ثبت رکورد و… میکند. ما باید جزییات ثبت رکورد از جمله تولید کننده وزنه، کورنومتر و… را به گینس اعلام کنیم تا استعلام صورت گرفته و مشخص شود که همگی استاندارد هستند و خطایی در ثبت رکورد رخ نمیدهد.
گفته بودم که بزرگترین رکوردها را به نام ایران و آذربایجان خواهم زد
آناج: قصد دارید رکورد جدیدی ثبت کنید؟
به لطف خدا چند سال پیش از شبکه مستند برای تهیه مستندی مراجعه کرده بودند و همین سوال را پرسیدند، سوالی که مربوط به ۱۰ سال پیش است و آن موقع هم گفتم تا زمانی که نفس دارم به نام ایران رکوردهایم را ثبت خواهم کرد تا نام آذربایجان عزیزمان در بین بهترین رکوردداران ثبت شود و رکوردهای بزرگ را خواهم شکست.
آناج: صحبت از رکورد به نام تراکتور شد، علیرضا بیرانوند، دروازهبان این تیم هم یک رکورد ثبت شده در گینس دارد.
بله رکورد او نیز مربوط به پرتاب با دست بود که البته در تبریز ثبت نشده و فقط حکم آن را در اینجا به او اهدا کردند. امروز مرند به خاطر ثبت در گینس یک شهر جهانی است، تبریز هم همینطور اما کدام مسئول به این موضوع توجه داشته و حداقل از من دعوت کردهاند تا بگویند بابت این کار تشکر میکنیم؟ آیا مسئولان استان یا آقای استاندار از این موضوع خبر دارد یا اصلا مسئولان ورزش از این موضوع اطلاع دارند؟ درخواستی که از مسئولان دارم این است که به این موضوعات توجه کنند، احکام گینس را ببینند یا ببینند وقتی که این رکوردها را ثبت کردهایم چه کسانی حمایت کردهاند.
کشورهای ترکیه و آذربایجان خواهان من هستند
من هرگز به دنبال مسائل مالی نیستم و پول مسئولان را نمیخواهم اما ارزش دادن به موضوع، تنها به مسائل مالی نیست. امروز دو کشور ترکیه و جمهوری آذربایجان خواهان من هستند تا رکوردهایم را به نام آنها ثبت کنم.
امروز به دنبال یک رکورد جدید هستم که سختترین رکورد قرن خواهد بود و در سال جدید به لطف خدا رکوردی خواهم زد که تنهاترین بشر تاکنون در دنیا این رکورد را ثبت کرده و رکوردی است که اصلا شاید به ذهن انسان خطور نکند که آیا چنین کاری امکانپذیر است یا خیر؟
تراکتور هویت ماست؛ رکوردم را به نامش زدم
آناج: چطور شد به فکر این افتادید که به نام تراکتور رکورد بزنید؟
تراکتور تنها یک تیم نیست. این تیم برای ما هویت و نماد غیرت آذربایجانی است و همه به آن افتخار میکنیم، تیمی که با باختش ناراحت میشویم و با بردش خوشحالی میکنیم. از سوی دیگر، این تیم نقش مهمی در تقویت همدلی و اتحاد اجتماعی دارد و میتواند با این انسجام به بالاترین موفقیتها برسد. با توجه به این موارد و علاقهام به این تیم تصمیم گرفتم رکوردم را به نام باشگاه تراکتور ثبت کنم.
آناج: آیا بازیهای تراکتور را پیگیری میکنید؟
بله، قطعاً تمام بازیهای تراکتور را پیگیری میکنم. با توجه به اینکه مدتی در امارات بودم، در آنجا هم پیگیر بازیهای تراکتور بودم.
آناج: تاکنون در دیدارهای تراکتور در ورزشگاه حضور داشتهاید؟ کدام یک از شعارهای هواداران را بیشتر دوست دارید؟
بله، در دیدار فصل گذشته با پرسپولیس در ورزشگاه بودم. شعار «یل یاتار طوفان یاتار» زیباست و به انسان غرور میدهد. شعار «حیدر حیدر» این کلمه از امیرالمومنین امام علی (ع) است که باعث انرژی و روحیه به بازیکنان خودی شده و لرزه بر اندام بازیکنان حریف میاندازد.
امیدوار به تکرار قهرمانی و فینال آسیا
آناج: نظرت در مورد قهرمانی تراکتور چیست؟
خیلی خوشحال شدم و شادی مردم لذت دوچندانی داشت. امیدوارم که این قهرمانی تکرار شود. در سال گذشته قهرمانی تراکتور شور و نشاط بزرگی در جامعه و منطقه آذربایجان ایجاد کرد که بزرگترین انگیزه و سرمایه برای مردم است و به همین دلیل هم میگویم که تراکتور برای ما هویت است. انشاءالله تراکتور امسال هم به لطف خدا دوباره قهرمان میشود.
آناج: از نظر شما عملکرد و آینده تراکتور در لیگ نخبگان آسیا چگونه خواهد بود؟
عملکرد تیم تابدینجای کار خوب بوده و فکر میکنم میتواند تا فینال نیز پیش برود.
خلیلزاده، بازیکن محبوب قارداشزاده
آناج: کدام بازیکن تراکتور را بیشتر دوست دارید؟
همه بازیکنان تراکتور را دوست دارم اما شجاع خلیلزاده بازیکنی است که با غیرت بازی میکند. با احترام به سایر بازیکنان تیم آقای خلیلزاده را بیشتر دوست دارم.
سختترین رکورد قرن را برای تراکتور میزنم
آناج: آیا در ادامه باز هم قصد دارید به نام تراکتور رکوردی را ثبت کنید؟
بله، انشاءالله این کار را خواهم کرد و سختترین رکوردم را به نام تراکتور خواهم زد. رکوردی که در سال آینده میزنم و تنهاترین ورزشکاری هستم که میتوانم این را به دنیا نشان دهم که انسان میتواند با تلاش و زحمت خودش به هدف برسد. قطعا این رکورد را به نام تراکتور خواهم زد. رکوردی که سختترین رکورد قرن خواهد بود و در هوای باز ثبت خواهد شد.
اولینی به نام باشگاه تراکتور
آناج: واکنش هواداران تراکتور نسبت به رکوردهایی که شما ثبت کردهاید به خصوص رکوردهایتان به نام تراکتور چه بوده است؟
با توجه به اینکه تراکتور یک هویت برای ما محسوب میشود، هواداران تراکتور نیز همواره در مسابقات مختلف به صورت منسجم از کسانی که به نام تراکتور در مسابقات شرکت کردهاند، حمایت میکنند ما همواره پشتیبان هم هستیم. این اتحاد وجود دارد، یعنی همدیگر را تنها نگذاشتهایم و هواداران هم از من حمایت کردهاند.
امروز تراکتور اولین باشگاهی است که نامش در کتاب گینس به همراه تبریز ثبت شده است. به همین دلیل هم هواداران به این فخر میکنند و هم به من انگیزه میدهند که بیشترین و بهترین رکوردها را ثبت کنم. این بزرگترین انگیزه برای من محسوب میشود تا بتوانم رکوردهای بیشتری را به ثبت برسانم.
تبلور غیرت آذربایجانی
آناج: شما در رکوردتان تبریز و مرند را هم ثبت کردهاید، در این باره بگویید.
چون من اصالتاً مرندی هستم، اولین رکوردم را به نام مرند ثبت کردم چراکه زادگاه من بوده است. در آنجا هم تنها شرکت آدمیرال آذربایجان از بنده حمایت کرد. مشاور ثبت رکورد گینس هم به آنجا آمد و به ثبت رکوردمان کمک کرد.
خدا را شکر میکنم که توانستم رکورد را بشکنم و نام آدمیرال آذربایجان در کنار مرند به عنوان یکی از اولین کارخانجات در گینس ثبت شد.
آناج: از مجموع رکوردهایی که ثبت کردهاید، بهترین خاطرهتان چه بوده است؟
شبکه آموزش مصاحبهای با من داشت که آقای کرمی مجری آن بود. در آن برنامه در مورد رکوردها صحبت شد و از من پرسیدند که آیا میتوانم رکوردهایم را در همانجا نشان دهم؟ که من هم همان جا خلاصهای از ۱۰ رکورد خودم را انجام دادم و مجری هم گفت که ورزشکار آذربایجانی است، فرق میکند و میتواند کارش را به خوبی انجام دهد.
تمریناتی در حد بازی با مرگ!
آناج: روند برگزاری تمریناتتان چگونه است؟
اگر کسی تمریناتم را بررسی کند، شاید بگوید که من دارم با مرگ بازی میکنم. همانطور که چندین بار تمرینات بسیار خطرناکی را انجام دادهام. شاید برخی بگوید این تمرینات چه معنی دارد اما انسان برای به چالش کشیدن آفریده شده است. اگر بخواهیم بنشینیم و نگاه کنیم که فرقی با هم نخواهیم داشت.
هر کس در حوزه خودش از پزشکی و… گرفته تا کارهای دیگر در حال تلاش هستند و ورزشکار نیز در بحث رکوردها فعالیت دارد. امروز رکوردها اهمیت زیادی دارند و در تمام دنیا به استعدادهای برتر توجه ویژهای دارند.
روزهایی بوده که تا ۱۷ ساعت تمرین کردهام. علیرغم اینکه ۴۰۰ شاگرد دارم، هر روز حدود ۶ ساعت تمرین میکنم. نونهالان ما در مسابقات زنجان مقام اول را کسب کردند.
آناج: در باشگاهداری هم فعالیت میکنید؟
من از سال ۱۳۸۳ در مرند باشگاهداری میکنم و مربیگری آن هم بر عهده خودم است. ۴۰۰ هنرجو هم دارم که اکثرا در بخش انفرادی جزو قهرمانان کشور هستند و در بخش تیمی نیز معمولا به مقام اول دست پیدا میکنیم این ۴۰۰ نفر بیمهشده و سازمانیافته هستند. میتوانم بگویم که ما نخستین باشگاه در کشور هستیم که ۴۰۰ ورزشکار زیر نظر یک مربی در آن فعالیت میکنند.
اگر تمرکز نباشد، ورزشکار سقوط میکند
آناج: گفته میشود تمرکز نقش ویژهای در موفقیت در ورزش رزمی دارد، نظر شما در این باره چیست.
همواره ذهن و تلقین میتواند تاثیر زیادی در این موضوع داشته باشد. اگر باور داشته باشیم، میتوانیم به نتیجه برسیم. اگر آرامش نداشته باشیم نخواهیم توانست عملکرد لازم را از خود به نمایش بگذاریم. چه در ورزشهای رزمی و چه غیررزمی، تمرکزنقش ویژه و مهمی دارد.
بایستی روی این موضوع کار کنیم و تمرکز را هماهنگ با جسم و تمرینات فیزیکی پیش ببریم.
بهترین رزمیکار جهان شدم اما کسی خبر نداشت
آناج: نام شما به عنوان بهترین ورزشکار رزمی جهان مطرح شد، در این مورد هم توضیح بدهید.
برترینهای دنیا در رشتههای مختلف ورزشی در هر سال انتخاب میشوند. شکر خدا در بحث رزمی توانستم به عنوان نماینده مردم شهرم و استان به عنوان برترین رزمیکار در جهان معرفی شوم. متاسفانه این موضوع بازتاب زیادی نداشت و حتی پیام تبریکی هم غیر از چند نفر از مسئولان شهرم ندیدهام.
من تمام هزینههای ثبتِ نام تبریز، مرند و تراکتور در کتاب گینس را از جیبم پرداخت کردم و هیچ انتظار مالی ندارم، چون همانطور که گفتم، تراکتور برای من هویت است و به خاطر عشقم این کار را کردم.
همه ما باید برای حمایت از تیممان هزینه کنیم، این هزینه هم روحی و روانی و هم میتواند مالی باشد. خدا را شکر فردی مانند آقای زنوزی با قدرت از این تیم حمایت میکند و میتواند به هر چیزی که نیاز دارد برسد، اما ما هم با چنین کارهایی میخواهیم به تیممان روحیه و قدرت بیشتری بدهیم.
در مورد عدم پوشش خبر عنوان بهترین رزمیکار جهان نیز شاید مسئولان استان میخواهند یک روز مرا سورپرایز کنند.
عشق و عرق به وطن در خون من است
آناج: آیا نقطهای بوده که خواسته باشید برای همیشه ورزش رزمی را کنار بگذارید؟
مشکل مالی در برههای از زمان فشار زیادی بر من وارد کرد. با توجه به اینکه کشور آذربایجان و ترکیه از من حمایت کرده و حق تابعیت میدادند تا برای آنها رکوردزنی کنم، اما چون شهرم را دوست داشتم، ترجیح دادم قهرمانیها به نام خاک خودم ثبت شود. هر انسان به کشورش عرق ملی دارد به همین دلیل در همینجا و با توکل بر خدا کارم را پیش بردم و خدا را شکر توانستم رکوردهایی که در دنیا و به دست افراد صاحب نام آمریکایی و… بود را بشکنم.
آناج: جایگاه ورزشهای رزمی در آذربایجانشرقی چگونه است؟
شکر خدا با توجه به اینکه به ورزشهای رزمی اشرافیت داشته و با فعالان آنها ارتباط خوبی دارم. چه در جودو، کیکبوکسینگ، مویتای و… تا جایی که اطلاع دارم، آذربایجانشرقی در کشور و حتی جهان جایگاه خوبی دارد. قهرمانهای المپیکی و پارالمپیکی داریم و مقامهای جهانی و آسیایی یا کشورهای اسلامی نیز توسط ورزشکاران استانمان کسب شده و به این موضوع افتخار میکنیم.
رشتههای رزمی خیلی مظلوم واقع شدهاند
فقط رشتههای رزمی خیلی مظلوم واقع شدهاند. معمولا این ورزشکاران قهرمانیهای زیادی کسب میکنند اما آنطور که باید مورد حمایت قرار نمیگیرند. کشتی هم مانند ورزشهای رزمی شرایط مشابهی دارد. اما همانطور که گفتم آنطور که باید به آنها و ورزشکاران بها داده نمیشود.
آناج: وضعیت انجمن کونگفو توآ که ریاست آن را بر عهده دارید، در استان چگونه است؟
شکر خدا ما در تیمی هم مقام اول را در کشور کسب کردیم. انشاءالله به دنبال کسب میزبانی مسابقات کشوری در دو رده سنی هستیم.
بروسلی الگوی قهرمان مرندی
آناج: الگوی شما در ورزشهای رزمی چه کسی بود؟
الگوی من آقای بروسلی بود به ویژه با فیلمهایی که از او میدیدم، توانستم در ۱۱ سالگی وارد این ورزش شوم و به این جایگاه برسم. با پافشاری و علاقهای که به ورزشهای رزمی داشتم، توانستم فعالیتم در این رشته را ادامه دهم.
آناج: در خارج از سالن به چه چیزهایی علاقه دارید؟
بیشتر به کوهنوردی و انجام تمرینات در کوه و هوای برفی علاقه دارم. با توجه به نیاز به پختگی بیشتر بدن و فشار بالای تمرینات، نیاز دارم تا در چنین شرایطی تمرین کنم.
فعالیت در ورزشهای رزمی و هر رشته دیگری به ممارست نیاز دارد، اگر تمرین ممارست و هدف نداشته باشید، هرگز نخواهید توانست به نتیجه برسید.
آناج: ازدواج کردهاید؟
بله، یک فرزند پسر به نام آیهان دارم که اخیراً قهرمان کشور شد. یک دختر یکونیم ساله هم دارم.
آناج: اهل مطالعه هستید؟
بله، اکثراً چون رشته من هم تجارت، تجارت الکترونیک و بازرگانی است، مطالعاتم در همین حوزه است.
با شاگردانم رفیقم اما سختگیر
آناج: رابطهتان با شاگردان چگونه است؟ سختگیر هستید؟
در داخل کلاس و آموزش بله بسیار سختگیر هستم. اما با هم دوست هستیم. در آموزشها سختگیری داشته و اعتقاد دارم اگر با شاگرد دوست نباشید، محال است که بتوانید قهرمان پرورش دهید. باید با شاگرد دوست باشید که بتوانید حتی با نگاه کردن موضوع را به او تفهیم کنید نه اینکه با خشونت و فریاد زدن بخواهید آموزش دهید.
امروز هر چقدر تعامل با شاگرد داشته باشید میتوانید به نتیجه بهتری دست پیدا کنید.
مدیون پدر و مادرم هستم
آناج: نقش خانواده شما در کسب موفقیتهایتان چقدر بوده است؟
خانواده در مرحله اول با حمایت هایشان و کمک در سختیها واقعا نقش ویژهای در این خصوص داشتهاند و مدیون آنها هستم. به خصوص پدرم و مادرم که از کودکی شرایطم را پذیرفتند و همچنان هم آنها را اذیت میکنم اما همیشه با دعاهایشان موفق شده و تلاش کردهام با موفقیتهایم پاسخ محبت آنها را بدهم.
آناج: ارتباطتان با سایر ورزشکاران رزمی چگونه است؟
با توجه به شرایط تمرینات و… با تعدادی از آنها ارتباط دارم اما اداره کل ورزش و جوانان میتواند با استفاده از تجربیات ورزشکاران و برگزاری کارگاههای مختلف ارتباط بیشتری ایجاد کرده و زمینه لازم برای پیشرفت ورزشکاران جوان را هم فراهم کند.
آذربایجان مهد نخبگان و استعدادهاست
آناج: آذربایجان ورزشکاران بزرگ زیادی مانند عظیم قیچیساز دارد، نظر شما در مورد این ورزشکاران چیست؟
اینها نشان میدهد که آذربایجان مهد نخبگان و استعدادهاست و ما باید برای پیشرفت این استعدادها کمک کنیم. اما این به شرط حمایت خواهد بود. درخواست من از مسئولان این است که از ورزش و ورزشکاران حمایت کنند. حمایت تنها مسائل مالی نیست البته اگر حمایت مالی نباشد انگیزه هم ایجاد نخواهد شد، اما باید انگیزه لازم برای ورزشکاران ایجاد شود و به ورزشکاران ارزش لازم داده شود تا دغدغه دیگری غیر از قهرمانی و بالا بردن پرچم کشورمان و مطرح کردن نام شهر و آذربایجانمان در ذهن ورزشکاران وجود نداشته باشد.
آناج: پیام شما برای استعدادهای جوان و جدیدی که میخواهند وارد ورزش شوند، چیست؟ چون با توجه به اینکه ورزشهایی مانند تکواندو بیشتر در معرض دید هستند و در المپیک حضور دارند، معمولا علاقهمندان بیشتر به آن سمت هدایت میشوند. پیام شما برای دعوت از نوجوانان برای حضور در ورزشهای رزمی چیست؟
ورزشهای رزمی یا سایر رشتهها در وهله اول همگی ورزش هستند. اول باید با دیدگاه تندرستی به آنها نگاه کنیم. سپس باید استعدادیابی که امر بسیار مهمی است، صورت گیرد تا این استعدادها بر اساس توانمندیهایشان به سمت رشتههای مختلف ورزشی هدایت شوند. این کار باید توسط مربیان و استعدادیابان ورزش استان انجام شود.
ورزش باید هدفمند باشد
شخصی هم که میخواهد در هر رشته ورزشی فعالیت کند، نباید ورزش را به عنوان سرگرمی پیگیری کنند. علاقهمندان نگویند که سه ماه تابستان را ورزش کنیم و بعدش تمام شود. بلکه ورزش باید هدفمند باشد و اگر هدف وجود نداشته باشد، ورود نکردن به ورزش بهتر است چون در این صورت به موفقیت نخواهند رسید.
آناج: قصد دارید باشگاهتان را توسعه داده و یا در سایر شهرها نیز به آموزش بپردازید؟
متاسفانه امروز در سالنی تمرین میکنیم که مربوط به حدود ۴۰ سال قبل است و تشکهای رنگارنگ دارد.
به ورزشهای رزمی بها داده نمیشود
من هم از همان جا کارم را شروع کرده و به قهرمانی رسیدهام و علاقهام هم این بود که حداقل این سالنها تجهیز میشدند اما نمیدانم قصور از کجاست که به ورزشهای رزمی بها داده نمیشود. به هر یک از ورزشهای رزمی که مراجعه کنید، قطعا این حرفها را خواهند گفت.
قطعاً در آینده در تبریز و سایر شهرها کلاسهای آموزشی برگزار خواهیم کرد. با توجه به اینکه بحث رکوردزنی رفتهرفته افزایش خواهد داشت، نمایندگانی نیز در سایر شهرها خواهیم داشت.
وعده تاریخسازی با نام تراکتور
آناج: بزرگترین آرزوی ورزشیتان چیست؟
کسب عنوان برترین رزمیکار جهان بود که خوشبختانه توانستم به این عنوان دست پیدا کنم. اما در حال حاضر به دنبال این هستم تا رکوردی بزنم که در جهان زده نشده و با ثبت این رکورد به نام آذربایجان و به نام تراکتور، تنهاترین ورزشکاری خواهم بود که این رکورد را میزنم و آرزویم این است که این رکورد را ثبت کرده و برترین رزمیکار جهان شوم.
مرد سختترین رکوردهای دنیا
آناج: اگر یک کتاب از زندگی شما نوشته شود، دوست دارید عنوان آن چه باشد؟
مردی که بدون حمایت، بدون مربی و بدون حمایتهای انگیزشی و با دور کردن انرژیهای منفی توانست به اهدافش برسد.
با تمام مشکلاتی که شاهد بودم برای ورزشکاران و قهرمانان ایجاد شده و در چه شرایط مالی زندگی میکنند، راهم را ادامه دادم و امروز در ۴۴ سالگی در گینس رکورد ثبت میکنم. گینس یعنی ثبت یک نفر در بین ۸ میلیارد جمعیت. یعنی رکوردی زده شود و نشان دهی که چه تواناییهایی داری و سن ملاک نیست و هر کسی ممارست داشته باشد، میتواند به اهدافش برسد. فکر میکنم عنوان مرد سختترین رکوردهای دنیا مناسب باشد.
فکر میکنم باید تلاش و ممارست من در گینس ثبت میشد ۱۷ سال برای ثبت یک رکورد تلاش کردم و توانستم بعد از ۱۷ سال رکورد اول را بزنم و به محض اینکه ایمیل ثبت رکورد آمد، به سجده افتادم. بعد از ۱۷ سال رکوردم را ثبت کردم خیلی سخت بود اما لذتبخش بود.
ایکاش ارزش قائل شوند!
آناج: سخن پایانی؟
گلایهای از مدیران مرتبط با ورزش کشور دارم. به عنوان فردی که ۴ رکورد گینس دارد و دو بار نام مرند و ۲ بار نام تبریز به همراه باشگاه تراکتور و یک شرکت را در گینس ثبت کرده است، تاکنون کسی به من نگفته که حداقل احکام گینس را رونمایی کنیم تا سایر شهروندان نیز در جریان این احکام قرار بگیرند.
من هم فرزند این وطن هستم و ایکاش ارزش قائل شوند. هرگاه به فرودگاه رفتهام، تنها بودهام. نه تنها من که سایر ورزشکاران دارای عنوان در گینس مورد حمایت نبودهاند. علاوه بر ۴ رکورد گینس، ۹ رکورد جهانی هم دارم که در گینس ثبت خواهند شد. کشورهای خارجی هزینههای ثبت رکوردها را نیز پرداخت میکنند و امکانات هم میدهند ولی در داخل کشور خودمان شرایط متفاوت است، با این حال، عرق به وطن اجازه نمیدهد از این کشور بروم.
انتهای خبر/