به گزارش خبرنگار گروه ورزشی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، تیم فوتسال مس سونگون ورزقان که نیمفصل نخست لیگ برتر را پایینتر از انتظار و در جایگاه دوم جدول به پایان رساند، حالا در تعطیلات نیمفصل با بحران و حاشیهای بزرگ مواجه شده است. بحرانی که سایه آن بر باشگاه پرافتخار ورزقانی سنگینی میکند.
بر اساس اخبار رسیده، علیرضا افضل، سرمربی مسیها به دلایل فنی اعلام شده از سوی خود، فرهاد فخیم، کاپیتان باتجربه و نماد فوتسال آذربایجان را از این تیم کنار گذاشته و در اختیار باشگاه قرار داده است. این تصمیم با واکنش تند هواداران مواجه شده و موجی از انتقاد را علیه کادرفنی و مدیریتی مس سونگون بوجود آورده است.
پایگاه خبری آناج همواره بر اصول حرفهای تأکید داشته و هیچگاه از بازیکنسالاری دفاع نکرده است اما در این پرونده باید به دنبال ریشه اختلافها و سوءمدیریتهای احتمالی بود.
پیشتر نیز گزارشهایی درباره نحوه مدیریت علیرضا افضل در مس سونگون منتشر کرده بودیم و اکنون باید پرسید آیا تصمیم اخیر او بیش از آنکه فنی باشد، متأثر از مسائل شخصی نیست؟ اگر افضل از ابتدا فخیم را قبول نداشت، چرا در آغاز فصل با بازگشت این بازیکن به تیم موافقت کرد؟
از سوی دیگر، بررسی عملکرد نیمفصل نخست نشان میدهد که در بازیهای حساس، این فرهاد فخیم بود که با درخشش خود ورزقانیها را از مهلکه نجات داد. بنابراین، استدلال فنی برای کنار گذاشتن او چندان پذیرفتنی به نظر نمیرسد.
در کنار این موضوع، گزارشها از دخالت هیات مدیره در این تصمیم حکایت دارد. فردی که در ابتدای فصل نقش مهمی در بازگرداندن فخیم داشت، اکنون خواستار حذف او از ترکیب است. این چرخش موضع، ابهامهای تازهای را به وجود آورده و موضوع را عادی جلوه نمیدهد.
به نظر میرسد اعضای هیات مدیره با استفاده از شعار ظاهراً محترمانه «احترام به نظر سرمربی» به دنبال ایجاد چالش برای مدیریت فعلی باشگاه هستند تا از این مسیر، نوعی تسویه حساب شخصی کنند، درحالی که در مقطع مدیریتی خود کوچکترین پایبندی به همین شعار نداشتند.
از طرفی، حتی اگر فرض کنیم که مشکل از فخیم بوده است، دلیل کنار گذاشتن بهروز عظیمی، محمدرضا سنگسفیدی و امیرحسین تقوی چیست؟ کنار گذاشتن چند بازیکن کلیدی به بهانه نظم تیمی، بیش از آنکه راهحل باشد، نشانهای از بحران در مدیریت فنی و ارتباطی تیم است.
در خاتمه باید گفت، جای تعارف وجود ندارد و اگر کلاهمان را قاضی کنیم، وقتی سرمربی در فضای حرفهای تن به تحمیل بازیکن میدهد، نمیتواند در بزنگاه اختلافها نقش قربانی را بازی کند. اکنون به روشنی پیداست که مشکل اصلی نه در زمین که بلکه روی نیمکت است.
انتهای خبر/