به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، «جریان اصلاحطلبی دارد به صورت فزایندهای مومیایی و موزهای میشود. دیگر حرف جدیدی برای گفتن ندارد، پشت ویترینش هم کالای جدیدی نیست؛ همه چیز قدیمی و گرد گرفته شده است.»
متن بالا بخشی از گفتگوی محمدرضا تاجیک، تئورسین جبهه اصلاحات در گفتگو با یکی از سایتهای خبری است. تشخیص او کاملاً درست است. اصلاحات سالهاست حرف جدیدی برای گفتن ندارد. البته این امر دلایل زیادی دارد که باید تفصیلاً به آنها پرداخت.
شاید یکی از دلایل مهمِ مومیایی و موزه ای شدن جبهه اصلاحات را چسبندگی بیش از حد آنها به مبانی لیبرال دموکراسی دانست که امروز بیش از همیشه بی آبروتر و نقاب از چهره افتاده.تر است.
جامعه مدنی، حقوق بشر و آزادی بیان، همه این ها، شعارها و آرمان هایی وام گرفته شده از لیبرال دموکراسی است که امروزه این شعارها توسط خودِ غرب تو زرد از آب در آمده است.
اصلاحات هیچ وقت خود دارای اندیشه نبوده و تئوری تولید نکرده است. طوطی وار حرف های شیک و اغواکننده غربی ها را در رسانه ها و تریبون ها تکرار کرده اند. یک نفر باید به آقای تاجیک بگوید که خود غرب با این شعارهایش موزه ای و مومیایی شده، تا چه رسد به اصلاحات که اساساً از اول حرفی برای گفتن نداشت.
چرا! باید اعتراف کرد که اصلاحات یک موضوع را خوب بلد است؛ غوغاسلاری و جابجا کردن اولویت های جامعه. اصلاحات حرف حساب ندارد. هر جا حرف زده به دنبال موج سازی و یا موج سواری بوده.
ژست اپوزسیون گرفته اما هیچ وقت از قدرت کناره نبوده. برای اصلاحات، شعارها و آرمانهایش دستاویزی برای رسیدن و حفظ قدرت بوده! آنها هم مثل آمریکا حاضرند شعارهایشان را پای قدرت به مسلخ ببرند.
ناگفته نماند؛ تاجیک حرف مهم دیگری هم زده است؛ «سرمایه اجتماعی اصلاح طلبان را نمیتوان مترادف میزان رای دهندگان[به پزشکیان] حساب کرد؛ از آن بسیار پایینتر است!»
انتهای خبر/