به گزارش خبرنگار سرویس ورزشی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، پرونده اختلاف ریکاردو آلوز با باشگاه تراکتور سرانجام با انتشار یک پست خداحافظی رسمی از سوی این بازیکن پرتغالی به نقطه پایان رسید. پایانی نهچندان روشن و نه آمیخته با احترام. آلوز در متن احساسی خود بار دیگر تأکید کرد که برخی دوست نداشتند او در تراکتور بماند. جملهای که پیش از این از زبان او مطرح شده بود و حالا مهر تاییدی بر آن ابهام و تردیدهای دیرپا میزند.
در یادداشت قبلی، این جدایی را از منظر قصور احتمالی آلوز بررسی کردیم اما اکنون در این مجال، نگاه را به سوی باشگاه تراکتور برمیگردانیم. اینکه باشگاه تراکتور درباره جزئیات قرارداد فیمابین و خواستههای بازیکن شفافسازی نکرده است و در این مسیر بار دیگر همان الگوی رفتاری پیشین خود را تکرار کرد یعنی طرد ستارهها بدون تکریم یا روشنگری.
فراتر از این موارد، رفتار باشگاه تراکتور با برخی از چهرههای شاخص و محبوب سالهای اخیر، خود سابقهای نگرانکننده ایجاد کرده است. بازیکنانی که بدون تکریم و قدردانی در سکوت و نارضایتی باشگاه را ترک کردند بیآنکه از جانب باشگاه، رفتاری در شأن و احترام آنها دیده شود. حال این سبک رفتاری در ماجرای آلوز تکرار شده است.
در سوی دیگر، واکنشهای زودهنگام و یکسویه برخی چهرههای منتسب به کانون هواداران باشگاه تراکتور نیز جای تأمل دارد. جریاناتی که از همان آغاز تیغ نقد خود را تنها متوجه بازیکن کرده و حتی کمترین تردیدی نسبت به عملکرد باشگاه بروز ندادند. سابقه این افراد و نوع فعالیتشان در سالهای اخیر نشان میدهد که این موضعگیریها نیز شاید بیپشتوانه و اتفاقی نباشد.
واقعیت این است که در جدایی آلوز از تراکتور هم بازیکن و هم باشگاه مسئولند. اگر آلوز با بیمیلی و بیاعتنایی رفتار کرده، باشگاه تراکتور نیز در جایگاه خود در برابر افکار عمومی مسئول است و نمیتوان تمام قصور را به پای بازیکن نوشت. حالا که این رابطه به جدایی ختم شده است و ستاره پرتغالی اظهارات پیشیناش را تکرار کرده، دستکم باید با صداقت و احترام برای هوادار روشنگری شود. هواداری که سزاوار دانستن حقیقت است نه شنیدن روایتهای گلچین شده و جدایی تلخ.
انتهای خبر/