به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، تنها سه روز به سیزدهمین سالگرد آرمیدن ۲ شهید گمنام در دانشگاه آزاد تبریز مانده است؛ بله در ۵ اردیهشت سال ۱۳۹۱ انتظار چندین ساله دانشجویان به پایان رسید و پس از ۳ سال به آرزوی خود رسیدند و میزبان یک میزبان همیشگی شدند.
آن روز حال و هوای دانشجویان دانشگاه دگرگون شده بود و دسته دسته دانشجویان بهسمت حسینیه میآمدند؛ چراکه قرار بود رفاقتشان با شهدای گمنام عملیات والفجر ۸ تازه آغاز شود. از آن اتفاق و روز ۱۳ سال است که میگذرد و هنوز هم که هنوز است میبنی دانشجویان درمیان هیاهوی دانشگاه، دنبال پناهگاهی برای درددل هستند.
قرار بود با حضور شهدای گمنام در دانشگاهها دانشجویان با ادبیات آنها آشنا شوند و بدانند در نسلهای گذشته چه مردانی با چه آرمانهایی جان خود را فدا کردند؛ آری قرار بود مزار شهدا به پاتوق فرهنگی دانشجویان تبدیل شود و دانشجویان به کلاس استادی بروند بیآنکه بخواهند استادانِ بیادعای دانشگاه شدهاند و درسشان نه در تختههای دانشگاه است، بلکه در سکوتِ سنگِ مزارشان است.
حسینیه شهدای گمنام دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز که سالها میزبان دانشجویان و یادآور ایثارگران بینام و نشان بود، چندین ماه است که دربهایش بر روی دانشجویان بسته شده و تنها در مراسمات نمادین دانشگاه درب حسینیه برای زیارت مزار شهدای گمنام باز میشود.
بله عجیب است و دردناک! آقایان مسئول نمیدانیم بهخاطر کفپوشهای جدیدی که برای حسینیه خریدهاید درب حسینیه را بستید یا علت دیگری داشته است.
یکی از دانشجویان در صفحه مجازی خود نسبت به مسئولان دانشگاه نوشته بود: «شهدا را حبس کردهاید پشت قفلهایی که نه از عقل است، نه از غیرت؛ بدانید شهدا نه ارث پدرتاناند نه بازیچه تشریفاتتان.»
شهدای گمنام، که روزی برای حفظ این مرز و بوم جان دادند، امروز در دانشگاهی که باید مروج راهشان باشد، به فراموشی سپرده میشوند و بنابر سخن مقام معظم رهبری قرار بود تشکلات حاملان ترویج آرمانهای شهدا باشند اما در این میان هیچ چیز همانند سکوت و بیاهمیتی تشکلات دانشجویی به این اتفاق دردناک نیست.
انتهای خبر/