به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، فاطمه حبیبپور از فعالان رسانهای در یادداشتی به تحریریه این پایگاه خبری به مناسبت فرارسیدن ایام لیالی قدر نوشت:
ثانیه هایم که رنگ باران می گیرند، چتر حضورت آرامم می کند!
هزار الله اکبر به هزار و یک اسم بهاری ات… از کنارِ من، بی قراری ام، ناتوانی ام و درماندگی ام هریک از اسم هایت که بگذرد، من سبز می شوم، زنده می شوم، تازه می شوم!
چگونه نخوانمت وقتی جز تو تکیه گاهی برای افتادگی ام نمی یابم؟! چگونه فریادت نزنم وقتی جز تو فریادرسی نمی بینم؟! چگونه در پی ات نباشم وقتی هر کجا گم گشتم تو پیدایم کردی؟!
مرا به حال خودم هیچ وقت رهایم نمی کنی، ساعت های وقت دل بریدن از همه را فقط تو فهمیدی و برایم ماندی، وقتی همه رفتند و من تنها ماندم.
ببخش اگر پل های پشت سرم را یکی یکی خراب کردم و باز ایستادی و منتظرم ماندی و برای برگشتنم دعا کردی..
من به غفران و رحم و دوستی تو محتاجم، مرا به حال خودم رها نکن…
به پاسخ دعاهایم همین شب ها یک فانوس اجابت روشن کن، من به روشنایی فانوس هایی که تو سر راهم گذاشته ای ایمان دارم.
به یارب یارب ثانیه های سکوت دنیا وقتی تا سحر چیزی نمانده، به یا غیاث المستغیثین لحظه های دمِ غروب…
به دوستی تو، وقتی از همه بریده ام، از همه می ترسم یا مونسی عند وحشتی…
مونس و غم خوارم باش خدا، مثل همیشه…