به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، هفت روز از یک نگاه زمان کوتاهی است که آدمی شاید هیچوقت گذرش را حس نکند اما اگر آن هفت روز که نه، حتی یک روز و یک ساعت و چند دقیقه هم برای در محاصره ماندن و استرس و اضطراب مواجهه با وحشیهای تکفیری زمان بس زیاد و طاقت فرساست، اینجا زمان کش میآید و یک دقیقه یکسال میگذرد…
آنهایی که در این محاصره گیر افتادهاند، شیعه هستند اما از نگاه دیگر هیچ تفاوتی ندارد که کدام مذهب و دین و نژاد در محاصره ناانسانهای تکفیری گیر افتاده است، اینجا انسانیت در محاصره است و دنیا به تماشا ایستاده؛ چون گمان میکند میتواند با برچسب جنگ مذهبی از کنار ذبح انسانیت توسط تکفیریها قدم زنان عبور کند، اما کیست که نداند تروریستهای بینالمللی زاده همان پروژه جهانی شدن است که اگر امروز در سوریه معرکه بپا کرده اما شاید فردا روزی بهمانند گذشته در پایتختهای اروپایی جولان دهد، اگر امروز سوریه درگیر است شاید فردا روزی ترکیه و امارات و عربستان باهم درگیر باشند.
این بازی همان هرج و مرجی است که غرب برای جهان سوم (بهزعم خود) میپسندد؛ البته روی دیگر سکه، پسند غرب، حکومتهای دیکتاتوری است که قبلهشان غرب است!
احمقانه است هرکس که جنگ با تکفیریها را جنگ میان دو مذهب قلمداد کند، تروریستهای غرب ساخته و بازیچه غرب، هرجایی و هر زمانی که عروسکگردانشان اراده کند وارد معرکه میشوند تا بازی را بهنفع ارباب رقم بزنند؛ حال آنکه رسانه بخواهد در نقش اغواکننده تروریستها را آزادیخواه و مجاهد راه دموکراسی جا بزند!
نکته آخر اینکه نباید ناشکر بود و امنیت کنونی مُلک و ملت را بهبهانه معیشت تنگ و…، نادیده گرفت، شاید همه نه ولی قطعا بخشی از تنگی معیشت و تحریم بهخاطر استقلال و بازیگر مستقل بودن ایران و ایرانی است؛ خنثی بودن و بیطرف بودن در تاریخ همواره ایران و ایرانی را به خاک مذلت نشانده، حال اگر مستقل بودن هزینه دارد که دارد، اما خاک مذلت و در محاصره ماندن ندارد، آیندگان خواهند دانست که مسیر اقتدار ملی که با تمام کاستیها طی شده یک مسیر عاقلانه و بینظیر در تاریخ ایران بوده…