به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»،سجاد حسینزاده؛ خبر کوتاه و جالب بود؛ شهرام دبیری، رئیس شورای شهر تبریز و رئیس شورایعالی استانها به عنوان معاون پارلمانی رئیسجمهور منصوب شد. گرچه شاید افکار عمومی و بدنه اصلاحطلبان انتظار داشتند که پزشکیان فردی باسابقه حضور در مجلس یا سابقه معاون پارلمانی را برای این منصب در نظر بگیرد اما رئیسجمهور این پست را برای تبریز کنار گذاشت که شاید در ارتباط با مسیر کاری خودش تصمیم درستی باشد.
فعالین و کنشگران مدیریت شهری تبریز، چندین سال است که با نام و روش و منش شهرام دبیری آشنا و درگیر هستند، میزان موفقیت دبیری در بازیسازی و ترکیبچینی شورای شهر و شهرداری، نصاب بالایی دارد و جناحهای مرسوم اعم از اصولگرا و اصلاحطلب، همواره مغلوب بازیسازی وی بودهاند و اکثریت شورای اصولگرا یا اصلاحطلب از او بازی خوردهاند و در نهایت مجبور به تعامل و بده بستان با او شدهاند تا در دوره چهار ساله خود منزوی نباشند، این مسیر تا جایی ادامه داشت که همگان اعتراف داشتند که شهر، رامِ دبیری است.
زمانی بود که منِ نگارنده و بسیاری از خواص و کنشگران، گمانمان این بود که دبیری به واسطه ثروت اقتصادی، تنها به دنبال سرمایه و شهرت اجتماعی است و با سیاست کاری ندارد، روش او این بود که با طیفهای سیاسی مختلف و متضاد به فراخور همنشین بود و همکاری میکرد که میتوان از آن به نوعی «سیاست تجاری» در مدیریت شهری تعبیر کرد اما تحرکات دبیری در یکسال اخیر نشان از آن داشت که او به سرمایه و شهرت اجتماعی قانع نیست و وارد گود سیاست هم شده است.
پیش از انتخابات مجلس دوازدهم، دبیری از حزب خود با نام «رفاه و سلامت» رونمایی و برای انتخابات مجلس لیست صادر کرد و این ابتدای ورود اسمی و رسمی او به بازی سیاست بود. بعد از حادثه شهادت رئیسجمهوری و اعلام کاندیداتوری پزشکیان، دبیری از ابتدا از حامیان پشت صحنه او بود و در نهایت با پیروزی پزشکیان، اینبار دبیری در مسیر حضور در دولت قدم برداشت.
در اولین قدم پزشکیان در جلسه با اعضای شورایعالی استانها قول داد زمینه حضور رئیس شورایعالی استانها را در هیات دولت فراهم کند و این قول به طور قطع با حضور دبیری در آن جایگاه ارتباط مستقیم داشت، چه آنکه به طور مثال اگر چمران، رئیس شورای عالی استانها بود، پزشکیان این قول را نمی داد، اما مسیر حضور دبیری در دولت، به این جا ختم نشد و او در نهایت معاون پارلمانی رئیسجمهور شد.
باید گفت که دبیری گرچه تجربه حضور در مجلس را ندارد، که این می تواند پاشنه آشیل اصلی او در این پست سیاسی باشد اما به کررات تجربه لابیگری و بازیسازی دارد، که می تواند خیال پزشکیان را از رای آوری وزراء و عدم استیضاح آنان راحت کند و به احتمال زیاد رئیسجمهور هم، توانایی لابیگری او را در نظر گرفته و حکم معاون پارلمانی را برای دبیری امضا کرده است، در هر حال، پزشک ثروتمندی که روزی به دنبال سرمایه و شهرت اجتماعی بود، امروز معاون رئیس جمهور است و باید دید در آینده تا کجای میدان سیاست پیش خواهد رفت.
القصه اینکه ثروت، سرمایه اجتماعی و سیاست در تبریز در هم تنیدگی خاصی را رقم زدهاند که دبیری یک مثال کوچک از این داستان بود، باشد که بعدها بتوان این معادله تبریز را بیشتر تحلیل و ریشهیابی کرد.
انتهای خبر /