به گزارش خبرنگار سرویس ورزشی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، فوتبال باشگاهی ایران با نزدیک شدن به فصل بیستوچهارم در بالاترین سطح خود از زمان استارت حرفهای لیگ برتر که البته فقط روی کاغذ این عنوان را یدک کشیده، همچنان درگیر انواع و اقسام بیعدالتی است با یک نمونه بسیار بارز.
حرف از حق پخش یا حتی استفاده از کمک داور ویدیویی برای اجرای عدالت در مسابقات نیست که خود حدیث مفصل دارند، بلکه بحث بر سر تقسیمبندی پخش زنده مسابقات است که تمام و کمال در انحصار دو تیم پایتختنشین قرار دارد و سایر تیمها گویی فرزند ناتنی بوده و متعلق به این کشور نیستند.
فکرش را بکنید دو تیم تمامی مسابقاتشان از طریق شبکه سوم به روی آنتن میرود و ۱۴ تیم دیگر ولمعطل اینکه آیا بازیهایشان در کنداکتور شبکهای به نام شبکه اختصاصی ورزش قرار خواهد گرفت یا خیر؟ هرچند باز جای شکرش باقی است که این شبکه تلویزیونی راهاندازی شده است!
این ۱۴ تیم در طول فصل فوتبالی کشور تنها دو یا نهایتاً سه بار در قاب شبکه سوم جای میگیرند و آنهم از صدقه سری یا به عبارتی دیگر به دلیل حضور یکی از دو تیم سرخابی پایتخت در یک طرف میدان است. دیدار مقابل استقلال و پرسپولیس که مدیونید اگر فکر کنید به خاطر خودشان است!
اکنون که یک آذربایجانی به پاستور رسیده و بهزودی امور کشور را به دست خواهد گرفت و بارها هم از علاقه خود و خانوادهاش به تیم دیارش یعنی تراکتور سخن گفته است، انتظارات از وی به عنوان رئیس قوه مجریه این است تا عدالت را در نگاه سازمان صدا و سیما به تیمهای فوتبال کشور هم برقرار کند.
این انتظار که مطالبه برحق و همیشگی پرشورها بوده، از مردی که با شعارهای عدالتخواهی روی کار میآید، نه به عنوان یک طرفدار تراکتور که بلکه به عنوان یک طرفدار شهرستانی که سالهاست حقشان اجحاف و نادیده گرفته میشود، با توجه به وعدههایش اصلاً بیهوده و زیاد نیست.
انتهای خبر/