به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»،شهید والامقام بسیجی شهید سیفالله محمدی به تاریخ ولادت سوم اسفند ۱۳۴۷ در روستای آچاچی میانه و شهادت ۲۱ دی ۱۳۶۵ در شلمچه، در وصیت خود چنین مینویسد:
پدر و مادرم بدانيد من تعلق به شما نداشتم جان من امانتي بود به دست شما، دير يا زود از بين شما ميرفتم؛ چه بهتر كه در راه خدا بود.
خدايا ميداني كه چيزي عزيزتر از جانم ندارم كه نثارت كنم و اين جان را تو به ما بخشيدهاي و از ما خواهي گرفت و ميدانم كه لياقت بندگيت را ندارم و شكر نعمتهايت را به جا نياورد ولي يك دعايي دارم كه اميدوارم اجابت گردد، از تو مي خواهم كه مرگم را شهادت در راه خودت و در زير پرچم اسلام و همراه با شهداي ديگر قرار دهی.
پدر و مادر عزيزتر از جانم اگر شهادت نصيبم گردد سعادت نيز حال شما خواهد شد مادرم در مشكلات همچون زينب صبور باش دوستان خوب و عزيز من اگر مرا براي خود دوست ميداريد راه مرا و ديگر شهداي اسلام را ادامه دهيد و نگذاريد اسلحه من و شهداي ديگر به زمين بيفتد و فريب هوا و هوس را نخوريد و يارو ياور امام امت باشيد.
نميدانم كه چطور نام شهيد را بر زبان بياورم در حالي كه سراسر وجودم پر از معصيت و گناه است و در نزد خدا شرمگين هستم ولي با توكل و اميد به خداوند كه رحمتش چندين برابر از گناهان ما بيشتر است و به عفو و بخشش خداوند ايمان دارم كشته شدن در راهش را انتخاب ميكنم.
پدر 
و مادر عزيزم از اينكه مرا به اين سن رسانديد و بزرگم كرديد از شما بينهايت سپاسگذارم با اينكه نتوانستم ذرهاي از محبتهاي شما را جبران كنم ولي تنها راهي كه می.توانم در مقابل زحمات شما شرمنده نباشم شهادت است كه شايد زحمات شما را جبران كنم.