به گزارش آناج، شهرام سلیمان زاده در یادداشتی نوشت: برهمگان آشکار است که مدافعان سلامت در آن اوج درگیری کرونا در شهرستان بناب چه زحمات طاقت فرسایی را متحمل شده اند، آیا واقعا رواست اینگونه مورد بی مهری واقع گردند.
چندتن از این کارکنان در تماس تلفنی با تحریریه انعکاس بناب ابراز ناراحتی کرده و اظهار دارند: از آبان ماه سال گذشته به غیر از ۱ و نیم میلیون تومان حق کرونا ریالی دریافت نکرده ایم، واقعا از نداری به ستوه آمده و شرمنده خانواده خود هستیم.
بارها این موضوع از طریق این رسانه پیگیری شده اما هنوز این داستان پایانی نداشته و همچنان کادر سلامت و مراقبت با فقر و نداری دست و پنجه نرم می کنند.
آیا حتما باید این مدافعان سلامت که نجیبانه و خالصانه و برای رضای خدا در میدان پر از مین کرونا قدم نهادهاند تا خاری به پای هیچکدام از اعضای ملت فرو نرود و خانوادهای داغدار عزیزی نگردند، اقدام به اعتراض و توقف خدمات خود کنند، تا ندای مظلومیت و بیپناهی آنان شنیده شود؟
آنها چه باید بکنند که صورت سرخ شده از سیلیشان بر اثر فشار اقتصادی دیده شود؟ آیا تبعیض و بیعدالتی در قبال اینان در مقایسه با کارکنان سایر دستگاهها که در چنین جایگاه پرمخاطرهای قرار ندارند، جز به معنی این است که تعمدا دنبال ایجاد نگرانی در بین مدافعان سلامت هستند؟
چرا به تبعات اجتماعی این قبیل اقدامات ناعادلانه توجهی نمیشود؟
امیدواریم اینبار فرماندار مردمی شهرستان بناب شخصا پیگیر این معضل از دانشگاه علوم پزشکی تبریز باشند، چرا که در دولت مردمی آیت الله رئیسی این معوقات برازنده نیست!
انتهای پیام/