گروه دین و مذهب آناج/ فاطمه حبیب پور؛ بسم الله علی
نوشتم علی، دلم را هاتفی و ما ادراک علی گفت
نوشتم علی، همۀ حرف هایم بزرگ شدند
نوشتم علی، و هرچه عین و شین و قاف بود ماندند که بشر بگویندش یا …
نوشتم علی، حادثۀ کعبه برایم اتفاق افتاد، عاشقانه ای در حال تولد بود بنام محبت فرزند کعبه؛ و این بار دل ترک خورد و شکست و باز از نو…
نوشتم علی و هرچه باران بود به شهادت سخاوت دست هایش بارید. آفتاب به پابوسی اش زمین گیر شد، آسمان تا دنیا دنیاست به احترامش تمام قد ماند؛ زمین سینه گسترد برای قدم های همای رحمتش.
علی آمد به عطر روز سیزدهم، تا برای همیشه از آستین هلال رجب برکت بچکد و عشق جاری شود به رسم بهشت.
علی آمد تا خدا به وجود او در زمین تجلی کند، تا هرچه در هستی است صاحب یدالله، عین الله، وجه الله، ولی الله شود.
علی آمد تا تفسیری باشد برای آیه های به رنگ خدا؛ علی آمد تا خداجویان به علی نگرند تا در اخلاص کلاس درسش خدا را به نیکی به نظاره بنشینند.
علی آمد تا به ذوالفقار عدالتش فرق هرچه حکومت نابرابری و بی مواساتی بشکافد.
علی آمد تا همۀ خوبیهای جهان در سایه سار مهربانی اش جلوه کنند؛ علی آمد تا چشم روشنی راه عشق باشد برای رول مهربانی ها.
علی آمد تا عاشقانه ای در شب لیله المبیت پیشکش سید المرسلین شود.
علی آمد تا هرچه خیر دنیا و آخرت است برای دنیا رقم بخورد؛ علی آمد تا تقدیر همۀ کوچه ها به مهتاب نگاه مهربانش روشن شود.
علی آمد تا برادر شود برای محمد و نهج البلاغه بگوید به یاری قرآن.
علی آمد تا خداوند به نعمت وجودش عشق را در حق بشر تمام کند، چه بد مردمانی که شکر نعمت به جا نیاوردند و به کفران از حلقه دوستداران حضرتش به دور افتادند و چه سعادتمندانی که علی در دل گفتند و در زبان سرودند و در عمل اقتدایش کردند و خیر کثیر نصیبشان شد.
علی آمد همان مبارک نامی که شیرین عاشقی است وقتی به خود می بالی که چون اویی مولا و مقتدای توست. نامی که عبادت است.
علی یعنی پناه، یعنی شمیم عشق؛ علی یعنی آیه آیۀ قرآن؛ علی یعنی حکومت خدا به شمار نامش؛ علی یعنی جای پای خدا بر روی زمین؛ علی یعنی هرآنچه که دوست داری.
و علی را هنوز دنیا در شگفت است وقتی جرج جرداق مسیحی به اعتراف حقیقت علی سخن به بی همتایی اش می راند که مثل او را مادر گیتی هرگز نزاید و اینگونه علی، علی می شود.
انتهای پیام/