آناج-گروه ترکیه و قفقاز؛ در روزهای اخیر مسئله دریاچه قاراگول تبدیل به مسئلهای قابلتوجه در قفقاز جنوبی شده و به عنوان یکی از تبعات جنگ قرهباغ در حال ارزیابی است.
پس از آتشبس و پایان جنگ قرهباغ طرفین مقرر داشتند که مرزهای بینالمللی بین دو طرف برای جلوگیری از هرگونه درگیری و سوءتفاهم محتمل دوباره نشانهگذاری شوند که در این میان بهترین معیار برای این نشانهگذاری نقشههای باقیمانده از دوره شوروی انتخاب شد.
در ادامه نشانهگذاریهای دوباره، اکنون نیروهای دو طرف به دریاچه قاراگول رسیدهاند که بر اساس نقشههای موجود بخشی از این دریاچه متعلق به آذربایجان و بخشی دیگر متعلق به ارمنستان است. بنا بر آنچه در رسانههای آذربایجان منتشر شد به هنگام تلاش نیروهای آذربایجان برای نشانهگذاری در دریاچه و استقرار نیرو در خاک متعلق به این کشور نیروهای ارمنستان اقدام به کارشکنی کرده و باعث تنش شدهاند.
دولت ارمنستان بلافاصله اقدامات موجود در این منطقه را اقداماتی علیه خاک اصلی ارمنستان قلمداد کرده و در نامهای به پیمان امنیت جمعی خواستار دخالت کشورهای عضو این پیمان در برابر شرایط موجود شد.
این نامه که درواقع مخاطب اصلی آن روسیه بود (چراکه طبیعتاً کسی انتظار اعزام نیرو از قزاقستان یا قرقیزستان به ارمنستان را ندارد) البته هیچ پاسخی از سوی سازمان پیمان امینت جمعی به همراه نداشت. چراکه علیالظاهر تمام آنچه که در آن منطقه در حال وقوع است بر اساس معیارهای حقوقی است و دلیلی برای دخالت طرفی ثالث در این کار وجود ندارد.
اما به راستی ارمنستان به چه دلیل دست به چنین اقداماتی که تنشزا است میزند و در پی چیست؟
دو سناریو برای این رفتار ارمنستان محتمل است. اما پیش از ورود به این دو احتمال باید یادآوری کرد که ارمنستان 20 ژوئن آینده با یک انتخابات زودهنگام مواجه خواهد شد. در این انتخابات پاشینیان و کوچاریان رودرروی هم خواهند ایستاد.
اما آن دو احتمال:
1)پاشینیان متوجه عدم تحرک و پاسخگویی روسیه در این مسئله است و اساساً برای گرفتن پاسخ منفی از مسکو این درخواست را ارائه کرده است. دلیل این امر تلاش او برای متوجه کردن تبعات جنگ و شکست چند ماه پیش به روسیه و نشان دادن بیتوجهی و عدم اقبال مسکو به سرنوشت ایروان در میان افکار عمومی ارمنستان است. او به این طریق در پی آن است تا رقیب سرسخت خود را که متعلق به جناح روسگرا است تضعیف کرده و افکار عمومی را نسبت به ادعاهای این جریان که با تکیه بر قدرت لابیگیری خود در مسکو بیان میشود بیاعتماد کند. او اساساً در تلاش است تا توجهها را در مسئولیت شکست اخیر قرهباغ به سوی روسیه متوجه کند.
2)جناح کوچاریان خود در حال دمیدن بر این آتش است. آنها در تلاشاند تا این اندیشه را در افکار عمومی ارمنستان تبلیغ کنند که پاشینیان نهتنها لیاقت حفاظت از قرهباغ را نداشت، بلکه توان لازم برای حفاظت از اصل خاک این کشور را نیز ندارد و ما شاهد تجاوز آذربایجان به خاک ارمنستان هستیم. از طرفی دیگر به دلیل بیاعتمادی روسیه به پاشینیان آنها حاضر به دفاع از ما نیستند و برای فعال کردن توان روسها به نفع ارمنستان باید جناحی مرتبط و معتمد آنها بر روی کار بیاید.
به هر حال در هر کدام از این سناریوها گزاره مرکزی مسئله نه تجاوز یا اقدام تنشآفرین از سوی آذربایجان، بلکه انتخابات پیش روی ارمنستان است.
انتهای پیام/