به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، فضای علمی و عمومی ایران چند ماهی است که در مواجهه با حضور پُرتعداد دانشجویان عراقی، محل گفتوشنودها و تضارب آراء شده است؛ نامسئلهای که با نفرتپراکنی و اختلافآفرینی رسانههای معاند و همصدایی کورکورانه یا عامدانه برخی رسانهها و انسانرسانههای داخلی افکار عمومی را به خود حساس کرده و بهتدریج در روزهای اخیر در حال تبدیل شدن به یک مسئله و چالش مهم شد. چالشی که میتوانست سطح جامعه و دانشگاهها را آبستن درگیریهای بین دو ملت کرده و با بنزین ریختن بر آتشی که صرفا یک «پندار» است تا «واقعیت»، از دلِ اتفاقاتی مانند تجمع دانشگاه همدان، فجایع بزرگتری را رقم بزند.
اگر از بحثهای بدیهی مانند اینکه اصلا چرا موفقیتهای چشمگیر یک کشور در حال توسعه در جذب حداکثری توریسم علمی خوب است و چه خون دلها و هزینههایی برای بسترسازی جهت جذب و حضور این دانشجویان در سیستم آموزشی کشور کشیده شده است و گذار توسعه از همین حوالی اتفاق میافتد و حتی اینکه چه آسیبهایی هم میتواند داشته باشد، عبور کنیم، به یک علامت سئوال بزرگ اما تقریبا پنهان از ویترین ماجرا میرسیم. سئوالی که ذهن پرسشگر ما از فلسفه ایجاد یک پندار فراگیر در افکار عمومی خواهد پرسید، این است که چه ارادهها و دستهای شعبدهبازی در پسپرده سعی دارند با نواختن نُتهای ناموزون، ریتم این سمفونی توسعه را بههم بریزند.
هرچند این این علامت سئوال به نسبت بزرگی خود پاسخی چندوجهی نیز دارد، اما برخی تحلیلها حاکی از آن است که بعضی از جریانات داخلی همراستا با کشورهای منطقه، در راستای تاثیرگذاری بر انتخابات ۱۱ نوامبر عراق، چنین پروژهای را کلید زدهاند تا این زنجیره نفرتپراکنی و اختلافافکنی را ضریب و سرایت دهند تا فضای عمومی عراق نیز از اثرات وضعی آن متاثر شده و عرصه بر کشورهای مخالف مقاومت فراختر شده و کار آنان را برای نیل به اهداف بلند مدتشان در عرصه سیاسی و اقتصادی عراق، آسانتر گردد.
پُرواضح اینکه دانشجویان عراقی سالهاست حضورشان در فضای علمی ایران مشهود بوده و حتی بنا به روایت آمار، تعداد حضور آنها طی بازه جنگ ۱۲ روزه از حدود ۸۵۰۰ نفر به صورت موقت به ۶۵۰۰ نفر کاهش پیدا کرد؛ ولی علیرغم اینها بعد از جنگ ۱۲ روزه این هجمه رسانهای بهصورت تصاعدی علیه دانشجویان عراقی افزایش پیدا کرد؛ مسئلهای که تامل در آن پاسخگوی بسیاری از وجوه مجهول ماجرای چرایی حضور دانشجویان عراقی است. مضاف بر این واهمه از مرجعیتیابی علمی ایران نیز وجه دیگر این ماجرا است که بهصورت تفصیلی در رسانههای دیگر به آن اشاره شده است.
انتهای خبر/