به گزارش خبرنگار سرویس اقتصادی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، علی چناری، از فعالان رسانهای و جهادی در یادداشتی نوشت:
امروز به صراحت میتوان گفت که ما درگیر یک جنگ تمامعیار اقتصادی هستیم؛ تحریم نفت، بانک، صادرات، دارو و فناوری. راه برونرفت از این محاصره نه در لابیهای بروکسل، بلکه در میدانهای ایران است. اگر به روستاها، شرکتهای دانشبنیان، تعاونیهای تولید و حتی مساجد بها دهیم، موتور اقتصاد مردمی روشن میشود.
مدیریت جهادی برخلاف مدیریت بروکراتیک، از پایین به بالا عمل میکند. دولت فقط نقش پشتیبان دارد، نه تصاحبگر. بسیج دانشآموزی در زمان جنگ موشک جمع میکرد، امروز میتواند کارگاه تولید قطعات صنعتی بومی را بچرخاند. فقط باید میدان بدهیم.
به عنوان مثال اصلیترین نقطه تمرکز در غزه، مساجد فقط عبادتگاه نبودند؛ پایگاه لجستیک، امداد و حتی تصمیمسازی بودند. روحانی، مدیر میدانی بحران است؛ از مسائل تربیتی تا اقتصادی. در ایران، اگر امام جماعتها با مردم همدل و پیگیر باشند، بسیاری از گرههای اقتصادی محلهها با نگاه جهادی باز میشود.
تصمیمگیری با سرعت، اما با اطلاعات میدانی، حذف بروکراسی در مواقع بحران، حمایت از مردم، نه مداخله در همهچیز و تبدیل شدن به حامی تولیدگر، نه توزیعگر رانت از مولفههای مهمی است که باید به آن مقید بود؛ ما در دوران ریاستجمهوری شهید رئیسی، شاهد احیای نسبی همین مدل بودیم. مثلاً در توزیع نهادههای دامی، حذف واسطهگری، یا حل مسائل کارخانههایی مثل هپکو یا آذرآب، روحیهای بود که به جای جلسات تشریفاتی، به میدان رفت.
همچنین باید گفت که اقتصاد مقاومتی فقط یک مسئله رفاهی نیست، این خطای استراتژیک برخی نگاههاست. جهاد اقتصادی، امنیت ملی ما را تضمین میکند. اگر غزه در برابر اسرائیل تاب آورد، بخشی از آن به دلیل تابآوری اقتصادی مردمیاش بود. اگر در ایران وابسته بمانیم، امنیت ما هم تهدید میشود. اینکه مقام معظم رهبری «تولید دانشبنیان و اشتغالآفرین» را راهبرد ملی اعلام کردند، دقیقاً پیوند اقتصاد و اقتدار است.
اگر بخواهم سه پیشنهاد کاربردی برای نهادهای مسئول بدهم، میتوانم راهاندازی قرارگاههای مردمی معیشت در مساجد و حوزهها، افزایش بودجه تعاونیهای مردمی و شرکتهای خرد دانشبنیان و کاهش وابستگی به واردات کالاهای اساسی از طریق الگوی مشارکت تولید محلی را برای طولانی مدت ذکر کنم.
ما با یک انتخاب مواجهایم؛ یا راه مقاومت و استقلال را با مدیریت جهادی دنبال کنیم، یا در انتظار رحم دشمن باشیم. جنگ ۱۲ روزهٔ نشان داد که حتی در بدترین شرایط میتوان زنده ماند، ایستاد و حتی پیروز شد، اگر مردم وارد میدان شوند و مسئولان جهاد را بشناسند، نه فقط اداره.