بانوان تبریزی عَلَم دار غدیر

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، دهه‌ی پرنور ذی‌الحجه، ماهی سرشار از معنویت و جلوه‌های الهی است که هر ساله دل‌های مؤمنان را به سوی نور ولایت و امامت می‌کشاند. در میان این روزهای مبارک، هجدهم ذی‌الحجه روزی است فراموش‌نشدنی و ماندگار در تاریخ اسلام؛ روزی که پیامبر اکرم (ص) در وادی غدیر خم، با اعلام جانشینی و ولایت حضرت علی (ع) بر امت، تکمیل دین الهی را اعلام فرمود و آیه‌ی مبارکه «الیوم اکملت لکم دینکم…» نازل شد. این روز که به عید اکبر شیعیان مشهور است، نمادی از پیوند ناگسستنی ایمان، عشق و وفاداری به ولی خدا و چراغی فروزان در مسیر هدایت بشریت است.

در این ایام سراسر نور و شادی، آیین‌ها و جشن‌هایی برگزار می‌شود که تجدید پیمان با ولایت و زنده نگه داشتن یاد امامت را در دل‌ها تثبیت می‌کند. شور و شوق حضور بانوان و مردان مؤمن، مراسم معنوی و زیبا، تجلیل از الگوهای علمی و تربیتی و اجرای برنامه‌های فرهنگی و هنری، همگی نشان‌دهنده عمق ارادت و عشق به امیرالمؤمنین (ع) است. این مناسبت الهی فرصتی است تا همه‌ی ما بار دیگر، با نیتی خالص و قلبی پر از امید، مسیر نورانی ولایت را دنبال کنیم و از برکات بی‌کران آن بهره‌مند شویم.

از لحظه‌های ملکوتی روز قربان تا غروب پرنور غدیر، دهه‌ای مقدس و بی‌نظیر رقم می‌خورد؛ دهه‌ای که با عطر ولایت و شور امامت دل‌ها را صفا می‌بخشد و جان‌ها را به سوی نور هدایت می‌کشاند. در این مسیر الهی، عید غدیر مانند چراغی فروزان در دل آسمان ایمان می‌درخشد، بزرگ‌ترین و مقدس‌ترین عید شیعیان که به «عید اکبر» معروف است؛ روزی که پیام آسمانی حضرت پیامبر (ص) برای امامت و جانشینی امیرالمؤمنین علی (ع) بر قلب‌های مؤمنان نقش می‌بندد و پیمان عشق و اطاعت را در گستره زمان جاودانه می‌کند. این عید، تجلی وحدت، ایمان و عشق بی‌کران به ولی خداست که همواره چراغ راه زندگی انسان‌ها خواهد بود.

و در این فضای پر از نور و عشق، همه با هم می‌آیند، یکصدا و یکدل، تا بانگ ولایت را در آسمان‌ها طنین‌انداز کنند و برکت این دهه مقدس را به دل‌ها و زندگی‌هایشان دعوت کنند.

امروز به همین مناسبت در سالن آمفی تئاتر مصلی امام خمینی (ره) تبریز، جشنی ویژه و کم نظیر مخصوص بانوان برگزار می‌شود. ساعت ۹:۴۵ صبح به مصلی می‌رسم؛ هنوز پا به درون این مکان پر از نور و معنویت نگذاشته‌ام که صدای دلنشین خادمان مهربان و دلسوز، با لبخندهای صادقانه و کلماتی آکنده از محبت، مرا به گرمی و صداقت به این جشن فرخنده خوش‌آمد می‌گویند و عید غدیر را تبریک می‌گویند.

در ورودی، پک‌های زیبایی به دست هر مهمان داده می‌شود؛ بسته‌هایی پر از محبت و نشانه‌ای از زحمات بی‌وقفه برگزارکنندگان که می‌خواهند این روز را به یادماندنی و شیرین کنند. فضای اطراف پر است از جلوه‌های معنوی، از رنگ‌ها و نورهای دل‌انگیز گرفته تا عطر خوش گل‌ها و نسیم آرامی که به روح و جان آرامش می‌بخشد. صدای ذکر و نوای مدیحه‌سرایی در گوشه‌گوشه می‌پیچد و قلب‌ها را به سوی نور امامت و ولایت هدایت می‌کند.

هر لحظه در این جمع صمیمی، حس عمیق عشق و ارادت به امیرالمؤمنین (ع) موج می‌زند و شور و شعف معنوی در وجود همه موج می‌زند. این جشن نه تنها گردهم‌آیی است، بلکه پیمانی است برای زنده نگه داشتن راه و رسم ولایت در دل‌ها، جشنی که در آن بانوان، همچون ستارگان درخشان، نور امامت را در دل جامعه می‌تابانند و بار دیگر وفاداری خود را به این راه مقدس اعلام می‌کنند.

هنوز زمانی تا آغاز مراسم باقی است، اما هیچ جایی برای نشستن پیدا نمی‌کنم؛ همه جا لبریز از جمعیتی است که با شور و شوق آمده‌اند. چهره‌ها پر از اشتیاق و دل‌ها سرشار از عشق‌اند؛ هر کسی آمده تا در این روز مبارک، پای به پای هم، به عشق مولای متقیان، امیرالمؤمنین علی (ع)، جشن بگیرد و پیوندی عمیق‌تر با راه و ولایت او برقرار کند. این جمع عظیم، چون دریایی بیکران از ایمان و محبت است که هر موجش تکرار نوای عشق به امام علی (ع) را به گوش می‌رساند و فضای مصلی را به دریایی از نور و حضور مبدل کرده است.

قرار است امروز برنامه‌هایی متنوع، پربار و سرشار از نور و شور در این جشن با شکوه برگزار شود. از همان ابتدا، حال و هوای مراسم رنگ دیگری به خود گرفته است. نگاه‌ها به سمت صحنه دوخته شده، جایی که قرار است کوچک‌ترین ستارگان این آسمان ولایت، درخشان شوند.

دخترها و پسرهای کوچولویی، با لباس‌های زیبا و معصومانه، یکی‌یکی با لبخندهایی خالص و قلب‌هایی پاک وارد صحنه می‌شوند. گویی فرشتگان کوچکی هستند که آمده‌اند تا جشن امیرالمؤمنین علی (ع) را با عطر صداقت کودکانه‌شان آغاز کنند.

حضو مادران شهدا به این محفل علوی زینت دوچندان بخشیده است.

با صدایی شیرین و دل‌نشین، تلاوت آیات نورانی قرآن کریم را آغاز می‌کنند. هر واژه از کلام خدا که از زبان این کودکان جاری می‌شود، نسیمی است از آسمان، که دل‌ها را نرم و فضا را پر از آرامش می‌کند.

صدای قرآن در میان همهمه جمعیت پیچیده و سکوتی سراسر احترام فضا را فرا می‌گیرد؛ گویی همه دل‌ها با آن آیات الهی همراه شده‌اند تا جشن را نه تنها با شادمانی، که با معنویت و برکت آغاز کنند. و چه آغاز زیبایی‌ست برای جشنی که به نام علی (ع) مزین شده.

در دل این مراسم پرنور و پرشور، لحظه‌ای ویژه رقم می‌خورد؛در فضای پر از نور و معنویت مراسم خطبه عقد زوجی جوان برگزار شد؛ لحظه‌ای سرشار از عشق و امید که دو دل به نام خداوند مهربان به هم پیوند خوردند. این پیمان مقدس، آغاز راهی است که با محبت، صداقت و همراهی ساخته خواهد شد. حضار با دلی پر از شور و آرامش، برای زندگی پر برکت این زوج دعا کردند و آرزو داشتند که عشقشان همیشه چون چراغی فروزان در مسیر زندگی بدرخشد و امام جمعه تبریز به همراه حاج آقای سرایی، دبیر بنیاد غدیر در استان، از این زوجی جوان و نازنین تجلیل می‌کند. کنجکاو می‌شوم بدانم چرا این زوج به این شکل خاص مورد تقدیر قرار گرفته‌اند. پاسخ را که می‌شنوم، شگفت‌زده می‌شوم: مهریه این دو تازه‌عروس و داماد، تنها ۱۴ شاخه گل رز است.

در روزگاری که مهریه‌های سنگین و گاه بی‌حساب، باری بزرگ بر دوش زندگی‌های نوپا می‌گذارند، این انتخاب ساده و زیبا چقدر دل‌نشین و متفاوت است! به سراغ این زوج می‌روم و دلیل این تصمیم را می‌پرسم.

با نگاهی پر از صمیمیت و صداقت می‌گویند: «ما خواستیم زندگی مشترکمان را با مهریه‌ای کوچک، اما با عشقی بزرگ و خالص شروع کنیم؛ بی‌آنکه بار مادی و نگرانی‌های اضافی، مسیر شیرین همراهی‌مان را تیره کند.»

این تصمیم، نه فقط نشانه‌ای از درک عمیقشان نسبت به معنای واقعی زندگی مشترک، بلکه پیامی است پرنور به همه ما؛ پیام اینکه عشق و وفاداری و صداقت، گوهری است گران‌بهاتر از هر دارایی مادی.

در ادامه مراسم، نوبت به تجلیل از نخبه‌های علمی و مادری دهه ۷۰ می‌رسد؛ زنانی بزرگوار که با عشق و همت، نه فقط در عرصه دانش و علم، بلکه در میادین پرچالش مادری نیز درخشیده‌اند. یکی از این بانوان، مادر پنج فرزند است؛ نمادی از فداکاری، عشق بی‌کران و تعهدی سترگ به خانواده و جامعه.

این تجلیل، پاسخی است به دعوت‌های گرم و پرمعنای رهبر عزیزمان که بارها و بارها به جهاد فرزندآوری تأکید کرده‌اند؛ جهادی که همانا سرمایه‌ای گران‌بها برای آینده این سرزمین است. حضار، با قلب‌هایی پر از احترام و تحسین، این مادران را می‌بینند که در کنار علم و دانش، چراغ‌های روشن امید و زندگی را در خانه‌هایشان روشن نگه داشته‌اند.

صدای تقدیر و تشویق در سالن طنین‌انداز می‌شود و نگاه‌ها پر از سپاس و محبت است؛ لحظه‌ای که یادآور ارزش والای نقش مادران و اهمیت استمرار نسل‌های آینده برای حفظ و گسترش راه ولایت و امامت است.

تقریباً یک ساعت از آغاز برنامه می‌گذرد و هنوز مصلی مملو از جمعیتی بی‌پایان است. بانوان عزیز، هرچند ساعت‌هاست پای‌کوبان و چشم‌انتظار، در میان این جمع عظیم ایستاده‌اند، اما هیچ نشانه‌ای از خستگی در نگاه‌شان دیده نمی‌شود. گویی عشق و ارادت به حضرت علی (ع) نیرویی نامرئی به آنان بخشیده که جسم را سبک و روح را سرشار از انرژی کرده است.

هر نفس، هر لحظه، تجدید پیمان با ولایت است و هیچ‌گاه این شور و شعور معنوی جای خود را به خستگی نمی‌دهد. دل‌ها پر از شور، و گام‌ها استوار، و این حضور پرشور، بهترین گواه است بر عمق محبت و وفاداری این بانوان به مسیر نورانی امامت و ولایت.

در ادامه برنامه، لحظه‌ای پرشور و معنوی رقم می‌خورد؛ رونمایی از نماهنگ زیبای «اولدوزلار آیناسی» که با صدای دلنشین گروه سرود رهپویان یاس اجرا شده است، با حضور گرم و معنوی امام جمعه تبریز و دبیر بنیاد غدیر صورت می‌پذیرد. این اثر هنری چون جریانی از نور و عشق در فضای مراسم جاری می‌شود و قلب‌ها را به شور می‌آورد.

پس از آن، دخترانی با چادرهای صورتی رنگ و یکدست، در این مراسم بر صحنه ظاهر می‌شوند و با صدای معصومانه‌شان، نغمه‌ای تازه و زیبا را در گوش جان همه می‌خوانند؛ نغمه‌ای که رنگ و بوی عشق به ولایت و امامت دارد و فضای جشن را سرشار از لطافت و امید می‌کند.

با نزدیک شدن به ساعات پایانی مراسم، مجری برنامه با صدایی پرمهر و احترام به حضار اعلام می‌کند: «از تمامی آقایان حاضر در برنامه صمیمانه سپاسگزاریم و اکنون نوبت مولودخوانی است که قرار است توسط یکی از بانوان عزیز اجرا شود. بنابراین از آقایان خواهشمندیم مراسم را ترک کنند.»

مولودخوانی آغاز می‌شود؛ نوای دلنشین و پرمعنایی که همه حضار را به عشق امیرالمؤمنین (ع) در دل‌ها شعله‌ور می‌سازد. کف‌زدن‌های پرشور و هم‌آوایی جمع، گواهی است بر عمق ارادت و شوق معنوی همه حاضرین. در همین لحظه، شکلات‌ها با مهربانی و شادی به سوی مردم پرتاب می‌شود و لبخندهای شادی را بر چهره‌ها می‌نشاند.

انتهای خبر/