به گزارش خبرنگار سرویس ورزشی پایگاه خبری تحلیلی «آناج»، در فوتبال مسیر قهرمانی همیشه از دل ثبات و اقتدار میگذرد؛ اقتداری که برای تراکتور، بیش از هر چیز در نیمفصل دوم و در خانه شکل گرفت. شاگردان دراگان اسکوچیچ فصل را با نوساناتی آغاز کردند؛ بهویژه در ورزشگاه خانگیشان که امتیازهای ارزشمندی در هفتههای ابتدایی از دست رفت. یادگار امام در دور رفت، بیش از آنکه تکیهگاه باشد، به یک علامت سوال تبدیل شده بود. اما این روند دیری نپایید.
با آغاز نیمفصل دوم ورق برگشت. تراکتور بازسازیشده و متمرکز خانهاش را از نو تعریف کرد؛ نه بهعنوان صرفاً یک محل میزبانی، بلکه بهمثابه یک قلعه شکستناپذیر. یادگار امام به نقطه اتکای مطمئن تراکتور در مسیر قهرمانی بدل شد؛ جایی که تیم اسکوچیچ نهتنها دیگر شکست نخورد، بلکه با قدرت بازیها را در اختیار گرفت و پیام روشنی به رقبا داد: تبریز جای امتیاز گرفتن نیست.
در این میان، نقش هواداران نیز بیبدیل بود. پرشورها در هر بازی خانگی، شور و انرژی را به سکوها تزریق کردند و ورزشگاه را به محل تلاقی هیجان، انگیزه و هدف تبدیل نمودند. امتیازهایی که از دل یادگار بیرون آمد، برای تراکتور حکم طلا داشت؛ طلاهایی که حالا باشگاه را در مسیر فتح قله قرار دادهاند.
یادگار امام دیگر فقط یک ورزشگاه نیست؛ ستون قدرت تیمی است که حالا با اعتمادبهنفس به آینده نگاه میکند. از خانهنشینی به صدرنشینی رسیدهاند و هر پیروزی خانگی گامی است در امتداد رویایی بزرگ. اگر در پایان فصل جامی در دستان کاپیتان تراکتور بدرخشد، بیشک نام «خانه» نیز در کنار ستارگان زمین و سکو حک خواهد شد؛ خانهای که در نیمفصل دوم، ستون صعود شد.
انتهای خبر/